Hoe een berghut je leven kan veranderen

Het is natuurlijk een beetje een genre ondertussen: drukke stadsmens koopt hutje in de bergen en trekt zich terug in alle eenzaamheid. Daar, in de natuur, herondekt hij/zij zichzelf en de wereld en smeedt banden voor het leven met de lokale bevolking. De zeven bergen van Cognetti weet u wel, dus waarom zou u dit boek dan nog moeten lezen?

Omdat dit veel meer is dan een ode aan de natuur, want vooral een prachtig boek over opvoeden en opgroeien. Ik verklaar me nader.

De hoofdpersoon Leo, een journalist van een jaar of vijftig, heeft net zijn vrouw verloren en is volop in de rouw. Op aandringen van zijn voortvarende dochter ontfermt hij zich over het weeskind Martino. Een bijzondere jongen, die zo zijn eigen manier van leven heeft. Een kind met een handleiding, en een kind dat botst met school. Gaandeweg ontdekt Leo dat Martino Asperger heeft en dat wat anderen als een beperking zien, juist een grote meerwaarde heeft.

Leo besluit om Martino alle ruimte te geven. In plaats van de jongen te dwingen om "normaal" te doen en mee te gaan in het ritme van de stad, past Leo zich aan Martino aan. Ze verhuizen naar de bergen en richten hun leven zo in dat Martino zichzelf kan zijn. Teruggetrokken, stil en varend op zijn eigen koers vindt Martino de weg in het leven die bij hem past. Ik vond het bijzonder en ontroerend.

Een prachtig boek dus dat me echt heeft doen nadenken over hoeveel concessies we onbewust doen "omdat het zo hoort" en dat het ook anders kan. En dat dat "abnormale" heel heilzaam kan zijn.