Historische fictie over een sjah en een gravin maar die niet als een sprookje eindigt...
Op een mooie dag in 1880 brengt de sjah van Perzië een bezoek aan Wenen. Tijdens een bal valt zijn oog op een gravin waarmee hij het bed wil delen. De Oostenrijkse kapitein Taittinger, een jonge officier van de cavalerie, wordt met de opdracht belast een oplossing te zoeken zodat een diplomatieke rel wordt vermeden. Hij denkt de perfecte oplossing gevonden te hebben in Mizzi Schinagl - zijn vroegere geliefde en nu een prostituee, die bij toeval sterk gelijkt op de gravin. De sjah heeft niets in de gaten en stuurt ‘de gravin’ voor bewezen diensten een parelsnoer. En dan volgen de gebeurtenissen elkaar op...
String of Pearls is een mooi, vlot te lezen verhaal van de Joods-Oostenrijkse schrijver-journalist Joseph Roth (1894-1939) met heel veel oog voor de personages, hun gevoelens en gedachten, tot in het kleinste detail. Zo geeft hij ons een inkijk in het dagdagelijkse leven in Wenen, Perzië en het Habsburgse rijk van het begin van de 20e eeuw. Ook al gaat het hier om historische fictie, toch rijst de vraag in hoeverre Roth feiten, waargebeurde verhalen en zijn eigen leven als inspiratie gebruikte.
De roman werd oorspronkelijk geschreven in het Duits maar postuum uitgegeven in 1939, het jaar dat Roth stierf. Die Geschichte von der 1002e Nacht verwees ongetwijfeld naar de Oosterse sprookjes van ‘1001 Nacht’. In 1998 werd de roman voor het eerst vertaald naar het Engels door Michael Hofmann (String of Pearls) en in 2001 naar het Nederlands door Will Boesten ( Het sprookje van de 1002e nacht). String of Pearls – ik las het boek dus in het Engels - leest inderdaad als een sprookje: de sjah verschijnt aan het begin en het einde van het verhaal en wellicht zit er ook wel een moraal in het verhaal nl. dat materiële dingen niet noodzakelijk geluk brengen...
Veel leesplezier.
