Het ware verhaal van Kapitein Haak
Jamie is Peter Pan's eerste verloren jongen, zijn beste vriend, zijn beste vechter, zijn 'number one'. De enige ook die de andere jongens probeert te beschermen wanneer Peter alweer wil spelen.
De onverantwoordelijke, vrije, blije houding van Peter staat in scherp contrast met de consequenties van zijn daden, en dus is het Jamie die de wonden verzorgt en Jamie die de doden begraaft, want iedereen die op het eiland aankomt ontdekt snel dat "nooit opgroeien" niet noodzakelijk "eeuwig leven" betekent. Wanneer Peter een jongen meeneemt naar het eiland die te jong en te gevoelig is om mee te spelen met zijn ruwe spelletjes, verandert er iets in Jamie. Hij ziet stilaan beter wat er werkelijk gebeurt, en de diepe vriendschap die hij eerst voelde slaat om in haat.
Zoals zovelen groeide ik op met de Disney versie van Peter Pan, vol geweldige avonturen en settings waar elk kind alleen maar van kan dromen (zeemeerminnen! indianen!). Maar in JM Barrie's oorspronkelijke boek is Peter veel egoistischer, veel minder de 'held' en Henry borduurt hierop verder. Haar wereld is een stuk donkerder, en gruwelijker, maar niet minder betoverend! In een boek dat leest als een avonturenverhaal toont ze subtiel wat het betekent om op te groeien, en gaandeweg krijg je steeds meer sympathie voor Jamie, maar misschien ligt dat ook wel aan het feit dat we zelf volwassen zijn...
In elk geval, na het lezen van dit boek kijk je nooit meer op dezelfde manier naar Peter Pan of Captain Hook!
