Korte verhalen van grote klasse

Philippe Claudel is bij uitstek één van mijn favoriete auteurs. Ik hou ontzettend van de poëtische manier waarop hij schrijft en hoe hij een heel leven kan samenballen in één verhaal over één betekenisvol moment. En dat doet hij ook in deze bundel weer met verve.

De verhalen in dit dunne boekje werden op verschillende momenten geschreven, en bleken achteraf een rode draad te hebben: de Tweede Wereldoorlog. Claudel vertelt in het nawoord dat hij de vertellingen bij de eindredactie wat aan elkaar heeft gesmeed door namen en motieven te laten terugkomen. Dat deed hij trouwens heel subtiel en zonder dat het helemaal lijkt te kloppen. Ik hou er wel van als er dat soort rafelrandjes overblijven.

De verhalen zijn heel verschillend van kleur en toon. Van heel romantisch over bikkelhard. Met Claudel kruipen we telkens in het hoofd van een ander personage. Een nogal asociale bejaardenhelpster bijvoorbeeld, een dromerige oude man, een uitgeputte soldaat en een gekwetst klein meisje: ze raakten me allemaal.

Samenvatten is eigenlijk onbegonnen werk. Dus ik zou zeggen: maak hier gewoon even tijd voor. Het zijn kleine pareltjes waar u zeker van zal genieten!