Guido Eekhaut
De ontdekking van boeken bij een familielid. En als kind was ik niet bepaald sociaal actief. Ik zocht en vond een manier om veel over de wereld te weten te komen, door boeken te lezen.
Ik voel me nooit schuldig als ik iets lees. Ik maak er ook geen geheim van een voorkeur te geven aan het betere werk in verschillende genres, en afstand te houden tot 'de boeken die je moet gelezen hebben'.
Dat gaat een groot feest worden, want er zijn er gewoon een heleboel die ik bewonder. Een kortere versie: J.L.Borges en Vladimir Nabokov (hoewel ze als mens misschien niet zo aantrekkelijk waren), M. John Harrison, Stefan Hertmans, Neal Stephenson, China Miéville (een bijzonder intelligent man), Nick Harkaway, John Barth, I.L.Pfeijffer, Ursula Le Guin, Paul Auster, Thomas Disch, Haruki Murakami... Goed, sommigen onder hen zijn dood, maar laat dat geen beperking zijn.
Gnomon van Nick Harkaway. Ada van Nabokov. Anathem van Neal Stephenson.
Met te weinig mensen. Het zouden er veel meer moeten zijn. Maar wanneer ik er al twee of drie kan overtuigen, ben ik tevreden.
Ik koop ze meestal voor mezelf.
Puur op instinct. Soms laat ik me beïnvloeden door schrijvers die ik ken, of lezers die ik vertrouw. Ik laat me niet leiden door verkoopcijfers of door reclame in de media.
Over ongewone, intrigerende boeken. Over echt creatieve schrijvers, die de ongewone facetten van de verbeelding bezoeken. Niet over bestsellers en populaire auteurs. Die schrijven doorgaans alleen maar saaie boeken.
Verschillende boeken tegelijkertijd
In bed
weten
Stop ik
maagdelijk wit blijven
Guido Eekhaut
Schrijver, maar ook lezer.
