Hoe een titel prachtig de lading dekt!

Het leven is als een rivier: kronkelig, soms met een stroomversnelling en dan weer kabbelend. Dat lijkt zo'n beetje de metafoor van dit boek te zijn. En dan vliegt daar zo'n exotische vogel boven: deze werpt een een brede blik vanuit een extern perspectief. Voila, dat vat het boek prima samen!

In dit boek volgen we namelijk de levens van enkele asielzoekers die eind jaren negentig in Nederland arriveren. Ze komen terecht in enkele kleine dorpjes aan de rivier de Ijssel en bouwen daar een nieuw leven op. We kijken naar Nederland vanuit hun perspectief en dat is ontzettend boeiend. Er is Meemet die met zijn doodzieke dochter asiel vraagt, Pari die met haar man meekomt, en de "vrouw van de kolonel" uit Syrië. Ook is er Lina, die al langer in Nederland verblijft en er tolk is geworden. We maken ook kennis met haar ouders, die ietwat verstrooid, en tegelijk heel erg ontwapenend zijn.

Abdolah laat de verhalen van deze mensen elkaar kruisen en beïnvloeden en bovendien doorlopen tot 2014. Daarmee schetst hij een brede geschiedenis van hoe integreren met vallen en opstaan kan gaan. Welke misverstanden zich voordoen en hoe diep wortels op korte tijd kunnen groeien.

Ik nam met moeite afstand van de personages in dit boek, ze hebben mijn kijk op Nederland en op de wereld van vandaag weer doen verschuiven. En boeken die dat doen, die vergeet je niet gauw! .