Hitsige midzomernachtsdroom voor literatuurfanaten

In deze roman volgen we een groep vrienden in een zomerhuis aan een meer in Denemarken. Ze hebben samen literatuur gestudeerd en zijn blij nog eens een hele week met elkaar te kunnen doorbrengen, zoals vroeger. Zwemmen, zonnen, lekker eten, discussiëren, ... Als twee van hen aankondigen dat ze op het einde van de week gaan trouwen, reageert niet iedereen even enthousiast.

Het samenzijn is een aanleiding voor de personages om te mijmeren over het verleden, hun gevoelens, onderlinge relaties en wat ze willen in het leven. Door de perspectiefwisselingen kruip je als lezer in het hoofd van de verschillende personages. Ik vond in meerdere van hen punten van herkenning, al moet het gezegd dat ze ook behoorlijk met zichzelf bezig zijn 🙈 De personages komen tegelijk realistisch en karikaturaal over (Gry de perfecte moeder die brood bakt en kleren breit, Sylvia de dramatische, besluiteloze dromer, Esben de getormenteerde schrijver-intellectueel, ...), maar ze benoemen dat ook bij elkaar. Het is erom gedaan. En toch komen ze bij momenten verrassend uit de hoek, dat zal je zien 😉 Zeker Kvæde komt heerlijk uit de verf!

Bij de beschrijving van het gezin met de kinderen heb ik wel meermaals moeten fronsen. Kinderen van 3 en 5 die zich op een kwartier in bed laten leggen en zich rustig bezighouden aan de waterkant terwijl hun ouders op hun dooie gemak een brunch staan klaar te maken? (zelfgebakken brood en shakshuka boven een kampvuur dan nog wel 🙄 Karikaturen, weet je wel) Ik kan natuurlijk mis zijn, maar als ik mij baseer op mijn eigen dochtertje van 4, dan lijkt dat me wel erg onwaarschijnlijk 😅

De setting van het zomerhuis in het bos aan het meer is uitermate (haast overdreven) idyllisch beschreven, je kan de bloemen bijna ruiken. En dan die zomeravonden met steelse blikken, flirterige opmerkingen, perzikensap en verwijzingen naar Call me by your name, ... Het maakt dit boek tot een verslavende summer read, luchtig zonder oppervlakkig te zijn.

De schrijfster strooit gretig met literaire referenties, o.a. naar Sylvia Plath of Virginia Woolf. Het grappige is dat ik vlak voor ik aan dit boek begon Mrs Dalloway van Virginia Woolf uitlas. Terwijl Mrs Dalloway alles in gereedheid brengt voor het feest dat ze die avond gaat geven, staat ze stil bij haar vriendschappen en relaties doorheen de tijd, de beslissingen die ze genomen heeft, het ouder worden, het verschil tussen hoe mensen naar haar kijken en hoe ze zichzelf ziet, ... Ook daar krijgen we een inkijk in de gevoelswereld van verschillende gasten, waarvan verschillende zich eveneens erg dramatisch en zelfingenomen gedragen. Je kan dus wel merken waar Linea Maja Ernst de mosterd gehaald heeft. Maar als je deze kleppers onder je literaire invloeden kan tellen en je er dit debuut mee kan smeden, dan denk ik: niet slecht.