Hard tegen hard

In 'Na de barbarij' nemen twee sterke karakters het tegen elkaar op: Alma Boyd Takesue werkt als biologe op de Channel Islands voor de Zuid-Californische kust, Dave LaJoy is een self-mademan en opvliegende dierenrechtenactivist. Alma staat aan het hoofd van een verdelgingsprogramma van niet-inheemse ratten en wilde varkens die de ecosystemen op de eilanden volledig verstoord hebben. Dave daarentegen is er passioneel van overtuigd dat elk dierenleven moet worden gespaard. Alma belichaamt wetenschap en ratio, Dave radicaliteit en opgekropte woede.

Een man en een vrouw die in een welbepaald streven diametraal tegenover elkaar staan, het is een kunstje dat we wel eerder gezien hebben in literatuur. Meestal komt het erop neer dat ze elkaar eerst rauw lusten, gaandeweg naar elkaar toe groeien, verliefd worden en tada, happy end. Op dat soort halfzachte romantiek hoef je bij T.C. Boyle niet te rekenen.

Het gaat hard tegen hard, tot en met pesterijen, sabotage en confrontaties in de rechtbank. Wie Boyle wil lezen, moet tegen een stootje kunnen, hij spaart zijn personages op geen enkele manier. Het verhaal wordt voornamelijk verteld vanuit het standpunt van Alma en Dave, maar de stemmen van vrouwen uit de vorige generatie kleuren het beeld verder in. De zee en de grotendeels onbewoonde eilanden blijken generatie na generatie te geven en te nemen.

'Na de barbarij' is een spannende en meeslepende roman over de verwoede pogingen van de mens om controle uit te oefenen over zijn leefomgeving. Wat overblijft aan het eind is de stem van de natuur: wild, doorgaand, beïnvloedbaar maar uiteindelijk oncontroleerbaar.