Dank, Isabel, voor je wijsheid, je inzet, de inkijk in je leven!

Isabel Allende hoeven we niet meer voor te stellen. Deze passionele en avontuurlijke Chileense schrijfster met tientallen historische en liefdesromans op haar palmares – waarvan sommigen met sterk biografische inslag- is echter minder gekend voor non-fictie. Wel, dit boek met als originele titel “Mujeres del alma mia” (Vrouwen van mijn ziel) is er zo eentje.
In 176 pagina’s pent Allende allerlei herinneringen en ervaringen neer van in haar kindertijd tot in het heden, met als rode draad thema’s die voor elke vrouw herkenbaar zijn: onderdrukking, discriminatie, abortus, anticonceptie, sexualiteit, verbondenheid, ongelijke rechten, relaties, scheiding, de strijd om gelijke rechten, ‘MeToo’... De anekdotes zijn telkens 1 tot 2 bladzijden kort wat maakt dat het boek zeer behapbaar is en supervlot leest.

Deels zijn de verhaaltjes zeer persoonlijk; zo beschrijft ze haar moeder Pinchita, haar kinderen (haar dochter Paula stierf vrij jong), de relatie met haar stiefvader (want ze heeft haar biologische vader nooit gekend), haar oom, de liefdes in haar leven, haar werk in de strijd voor de rechten van de vrouw. Andere overpeinzingen belichten de zwakke en weinig begerenswaardige positie van de vrouw in de wereld. En terecht!

In haar laatste zin vat ze samen wat wij, ‘goede heksen’, willen: een vrolijke wereld geregeerd door vrede, empathie, fatsoen, waarheid, verbondenheid...

Dank, Isabel, voor je wijsheid, je inzet, de inkijk in je leven!