Een oproep tot ontmoeten en samenleven!

Twee onbekenden met een totaal andere achtergrond en een dramatisch gemeenschappelijke gebeurtenis in het verleden, ontmoeten elkaar, in de dubbele betekenis van het woord.
ZIJ -Soumia- heeft 5 jaar lang haar broertje en vader niet gezien. Ze voelt zich schuldig omdat kleine broer gepest op het voetbalveld gepest wordt omwille van haar verleden. Ze heeft schrik om herkend te worden, zoekt opnieuw een doel in het leven en denkt met heimwee terug aan haar lief van vroeger...
HIJ -Luc- is een eenzame, eerder verbitterde oudere man met vooroordelen over de migranten die de laatste decennia in de wijk zijn komen wonen. Hij rouwt over zijn overleden vrouw, is hulpbehoevig en gaat regelmatig met zijn zwager naar het voetbal gaan kijken en dan op café. Als beiden eerder toevallig met elkaar in contact komen, ontdekken ze dat ze meer met elkaar delen dan op het eerste gezicht gedacht...

Leestip

‘Het moois dat we delen‘ is opgebouwd uit 4 hoofdstukken, elk met hun eigen verhaal, die naar het einde toe elkaar vinden: ZIJ-Soumia, HIJ-Luc, Hij en ZIJ, en tenslotte WIJ. De taal is eenvoudig en de zinsbouw kort.
Ik had het wat lastig om in het begin echt mee te zijn met het verhaal, er bewoog weinig en het was wat tasten in het duister waarheen het verhaal zou leiden. Ook was ik hier en daar verrast door nu eens herhalingen, dan weer met wat mij ongerijmdheden leken bij de beschrijving van de personages. Verder ervaarde ik doorheen het hele verhaal een continue trieste ondertoon. Het happy end is, naar mijn aanvoelen, ietwat geforceerd en ongeloofwaardig.

Maar dit neemt niet weg dat het boek een puik resultaat is van een gedurfd opzet met racisme, (on)verdraagzaamheid en angst als belangrijkste thema’s.
Een oproep van Ish Aït Hamou tot ontmoeting en samenleven!