Verrukkelijk vaderverhaal

Amélie Nothomb, onze grootste Belgische schrijfster, publiceert elke zomer een nieuwe roman, die ongeveer een jaar later ook in het Nederlands verschijnt. In 2021 verscheen haar dertigste boek: Premier sang, in het Nederlands uitgegeven als 'Bloedlijn' (2022, vertaald door Marijke Arijs). Naar aanleiding van die vertaling maakte ik een portret van de schrijfster. Hieronder vind je mijn stukje over Bloedlijn.

“Lezen is de manier om de andere persoon te ontmoeten in een staat van diepte die je alleen in eenzaamheid kent.” Die quote van Marcel Proust hoorde ik in een interview met Amélie Nothomb en toevallig past die ook perfect bij Bloedlijn. In dat boek brengt ze op magistrale wijze haar jonge vader, Patrick Nothomb, weer tot leven. Het verhaal wisselt af tussen zijn ervaringen als gijzelaar in Congo en flashbacks uit zijn jeugd bij zijn excentrieke familie in een vervallen Ardens kasteel.

Tijdens een opstand worden honderden Belgen gegijzeld, onder wie Patrick. Een voor een worden de gijzelaars doodgeschoten en na maanden onderhandelen met de rebellen lijkt het erop dat ook Patricks laatste uur geslagen heeft. Het verhaal start op het moment dat hij voor het vuurpeloton staat en terugkijkt op zijn leven.

Ook die herinneringen uit zijn jeugd zijn erg schrijnend, maar door de kinderlijke blik, de vele overdrijvingen en de gevatte dialogen is het verhaal nooit somber. Terwijl je steeds meer te weten komt over de jeugd van Patrick Nothomb, snap je ook steeds beter van wie Amélie haar creatieve en excentrieke karakter heeft geërfd. Zoals in de andere boeken van Nothomb voeren welbespraaktheid en dramatiek de boventoon in de dit verrukkelijke verhaal.