Vakantielectuur met een flinke scheut ironie
Wie gaat er mee naar Mallorca? Denk: een gigantische villa, een stralend blauwe hemel en dito zwembad, en het strand binnen handbereik. Voeg daar aan toe: heel veel lekkere tapas, je beste vrienden en een zee van tijd. Zo kom je uit op een succesformule: deze vakantie wordt de beste ooit.
Dat was zo ongeveer wat Fanny dacht toen ze Manhattan verruilde voor de Spaanse zon. En ze had er zin in: tot rust komen na een rumoerig jaar, net voordat Sylvia de dochter des huizes, op kot zou gaan. Zoon Bobby gaat mee, een bevriend koppel sluit aan, en ook Fannies man Jim is van de partij. OK, het echtpaar heeft ruzie, maar er is weinig dat een fris glas Sangria niet krijgt opgelost, toch?
Uiteraard loopt het helemaal anders, daar aan de rand van het zwembad. En wat is het heerlijk om daar getuige van te zijn! Een mens kan namelijk een heel jaar frustraties onderdrukken en wegduwen, op luie vakantiedagen komen ze onherroepelijk naar boven. En dan verhit de Spaanse zon de emoties nog eens extra.
Sylvia, de puberdochter in kwestie, kijkt vol genoegen en met een flinke scheut ironie naar het gedrag van de volwassenen. Bovendien heeft ze zelf ook het één en ander om te verwerken.
Ik vond dit een heerlijk boek, dat ik languit in de hangmat heb gelezen. Het was net of ik zelf mee op vakantie was. Dit boek leest vlotjes weg, en zou zomaar kunnen doorgaan voor een oppervlakkige vakantieroman. Maar daarvoor vind ik de sarcastische commentaren van Sylvia toch net iets te goed! Het happy end nam ik er voor het gemak even bij. Santé!
Synopsis
Ter gelegenheid van hun 35-jarig huwelijk brengt een Amerikaans echtpaar twee weken vakantie door op Mallorca samen met hun tienerdochter, hun zoon met zijn twaalf jaar oudere vriendin en hun beste homovrienden.