Een (on)gelukkig dystopia

De wereld van H(a)ppy is niet hier en nu, maar een wereld waar armoede, lijden, misdaad en pijn gebannen zijn. “Als het duister dreigt te komen, veranderen ze gewoon de chemicaliën,” zegt Mira A, het hoofdpersonage van het boek. Dit met de Goldsmiths Award bekroonde boek neemt ons mee naar wat het perfecte Utopia moet zijn. Een ambitieus boek, dat van de lezer enige aanpassing vraagt, zeker in de manier waarop het evolueert tot een bijna drie-dimensionaal vertoon van beelden en tekst.

Deze toekomst (niet noodzakelijk ver van ons vandaan) laat mensen niet meer de keuze: perfectie is voor allen, maar ieder betaalt met het verlies van identiteit en eigenheid. In een wereld zonder onderscheid en zonder noodlot, is er immers geen plaats voor het individu, alleen voor het collectief.

Barker, die met boeken zoals Darkmans en The Yips al meermalen in de literaire prijzen viel om haar thematisch gedurfde onderwerpen en de complexiteit van haar verhaalstructuren, levert hiermee een fascinerend boek af, echter niet voor wie een goed vakantieboek zoekt. Net als de personages eigenheid verliezen ten voordelen van wat schijnbaar de perfectie is, moet de lezer zijn ego opzij zetten, en zich laten meesleuren door de premissen van dit boek. Van alle literaire utopische of dystopische werken van de voorbije jaren (en daar zijn heel wat miskleunen bij), is dit wel een van de beter geslaagde.