De Trojaanse oorlog zoals je er nog nooit naar keek

De oorlog die duizend schepen deed uitvaren is tot een eind gekomen. Troje staat in brand. De list van de Griek Odysseus en zijn houten paard is gelukt. Honderden mannen verloren hun leven, maar evenveel vrouwen verloren alles. Hun familie, hun thuis en hun lichaam. Van de Trojaanse prinsessen Hecabe en Cassandra, tot de Griekse vrouwen Penelope en Laodamia die wachten op de thuiskomst van hun echtgenoot, van de nimf Oenone die wordt achtergelaten door Paris tot de godinnen Aphrodite, Hera en Athene die bekvechten om een gouden appel. Dit is het begin en het einde van de Trojaanse oorlog door de ogen van de vrouwen die alles kwijt zijn.

Ik hou van hervertellingen van de Griekse mythen, zeker als het om de Trojaanse oorlog gaat. Ik las al een paar boeken die een feministische inslag hebben, zoals het door mij al getipte 'de stilte van de vrouwen' van Pat Barker, of 'Een lied van Achilles' van Madeleine Miller. Beide boeken vertellen het verhaal van Briseis, Achilles en Patroclus. 'A thousand ships' pakt het wat ambitieuzer aan en geeft meerdere vrouwen een stem.

En dat is net de sterkte van dit verhaal. Haynes neemt ons mee naar het begin, midden en einde van oorlog. Naar Troje natuurlijk, maar ook naar Griekenland en de berg Olympus waar de goden alles in het oog houden. Het hele verhaal wordt aan elkaar gepraat door Calliope, de godin van de muse. Zij krijgt een smeekbede van Homerus om dit verhaal te schrijven.

Haynes baseert zich nochtans niet enkel op Homerus zijn Ilias, maar ook op andere teksten uit de oudheid. Dat geeft het verhaal een wat moderner gevoel, maar het stoorde me niet.

Natuurlijk zijn er ook heel wat mannen aanwezig in dit verhaal. Paris laat zijn eerste vrouw in de steek om Helena te gaan veroveren. Penelope wacht op Odysseus en Klythemnestra haat haar man Agamemnon nadat hij hun dochter vermoord. Maar de inkijk vanuit het perspectief van de vrouwen vond ik wel best uniek en doet me anders kijken naar de welbekende gebeurtenissen.

Mijn persoonlijke favorieten waren de verhalen van de godinnen die vechten om de appel en daarmee alles in gang zetten, de bedrogen nimf Oenone en de ongelukkige Cassandra. En die laatste is blijkbaar ook de favoriet van Haynes volgens haar nawoord. Geeft iemand dat kind nu eens haar eigen boek?