Meesterlijk, zowel wat inhoud als stijl betreft!

Korte inhoud

Woesten vertelt het leven van het gezin van Elisabeth Mazereel en Guillaume Duponselle, een zonderlinge dorpsdokter in Woesten, een onooglijk dorpje in West-Vlaanderen aan het einde van de 19^e eeuw. Ze krijgen een tweeling: Valentijn is knap en de lieveling van iedereen, maar de laatstgeborene komt misvormd ter wereld en wordt ‘Nameloos’ genoemd. Als de oorlog uitbreekt, neemt het leven van het gezin een andere wending.

Leestip

Het is duidelijk dat de auteur zowel inhoudelijk als technisch heel sterk is. Het verhaal kwam wat traag op gang kwam, vond ik, maar versnelde in de tweede helft aanzienlijk wanneer steeds meer personages opduiken die via flashbacks en flashforwards verschillende verhaallijnen in elkaar doen vloeien en de spanning doen stijgen. Ook qua stijl staat de auteur meer dan zijn mannetje met prachtige personificaties, alliteraties, metaforen.
"Kris heeft iets met woorden. Hij speelt ze, vertelt ze, kneedt ze, schrijft ze. Hij beroert ze in zijn hoofd...” staat op de website van de auteur te lezen. Zo komt het ook over.

Het is dan ook geen verrassing dat Van Steenberge met deze roman in 2014 de Debuutprijs won. Het is een verhaal over liefde in allerlei vormen, geïnspireerd door gebeurtenissen uit het leven van de auteur zoals de geboorte van zijn oudste tweeling, een zingend kind op een oorlogskerkhof, de verhalen die hij hoorde van zijn grootvader. Feiten en personages zijn weliswaar verzonnen.

Van Steenberge is een natuurtalent; Woesten een meesterlijk magistrale roman, af en toe rauw en bikkelhard, maar overdonderend mooi...