Een hartverscheurend en tegelijk hoopvol verhaal

Sinds ik mijn liefde voor lezen opnieuw heb ontdekt, zijn er al heel wat mooie verhalen voorbijgekomen. Toch heeft geen enkel me zo diep geraakt als dat van Yasmina El Messaoudi. In Verloren Zonen neemt ze je mee op een ontroerende en uiterst persoonlijke zoektocht naar de waarheid over haar familie, die pas na de dood van haar vader echt aan het licht komt.

Wanneer Yasmina’s vader wordt getroffen door een beroerte, duikt haar familie uit Brussel - die ze al dertig jaar niet meer heeft gezien - op in het ziekenhuis. Ze brengen troost, maar over het verleden blijft het stil. Na zijn overlijden reist ze met hen mee naar Marokko voor de begrafenis. Daar bezoekt ze zijn geboortedorp en ontmoet ze de rest van de familie. Pas na terugkomst ontdekt Yasmina waarom haar vader ooit alle contact verbrak met zijn vaderland - een onthulling die haar hele bestaan op losse schroeven zet.

Verloren Zonen is echter veel meer dan een verhaal over hoe geheimen families kunnen breken. Het gaat over identiteit, verlies en de kracht van herinneringen. Loskomen van schaamte en schuld. Het toont hoe je jezelf opnieuw kunt heropbouwen. El Messaoudi beschrijft dit alles met een trefzekere pen. De taal is sober en direct waardoor de emotionele lading nog sterker binnenkomt. Een hartverscheurend, moedig en hoopvol verhaal dat je in één ruk uitleest.