dS heeft het fout: dit is een prachtige roman

Ik las dit weekend een erg negatieve (slechts twee sterren!) recensie van dit boek in de krant, dus ik kruip even in mijn pen om te zeggen dat ik het er niet mee eens ben: ik vind dit een schitterend boek - het is mijn favoriet voor de Booker prize die deze avond wordt uitgereikt. Deze magistrale roman (waaraan Desai gedurende 20 jaar werkte) volgt de levens van Sonia en Sunny, twee twintigers afkomstig uit New Delhi die in de VS zijn gaan studeren en die, zoals de titel zegt, daar allebei nogal eenzaam zijn. Sonia wil schrijver worden; Sunny journalist. Hun grootvaders zijn vrienden in Alahabad, en aan het begin van het verhaal doen die een poging hen aan elkaar uit te huwelijken, maar de jonge mensen hebben in Amerika allebei een andere relatie en het zal dus nog even duren voor ze echt samenkomen. Het boek is een liefdesverhaal, maar ook veel meer dan dat: we leren ook over de levens en liefdes van hun familieleden van in de vroege jaren 90 tot begin van de 21ste eeuw en krijgen zo een heel interessant, rijk en veelzijdig beeld van de Indische samenleving en van Indiërs in Amerika. Het boek stelt fundamentele vragen over identiteit, familie, ras - maar is ook heel grappig en speels. Je leeft echt met alle personages mee en zo gaan de 670 bladzijden in een oogwenk voorbij!