En ze leefden niet lang en gelukkig...

Guido Eekhaut laat zich niet graag in een hokje steken. Misschien komt dat omdat hij in een vroeger leven bankbediende was, waardoor hij een bloedhekel aan hokjes heeft gekregen. Wat ik wil zeggen is dat deze Leuvense grootmeester zowat thuis is in elk genre, wat niet gemakkelijk moet zijn voor de uitgeverij die hem moet promoten. Hij schreef al meer dan vijftig boeken, al dan niet onder een pseudoniem, waaronder literaire romans, misdaadverhalen, science-fiction, historische jeugdromans, fantasy, thrillers, et cetera. Bij Hamley Books verscheen onlangs zijn jongste boek 'Spiegel': het eerste deel in een reeks hard-boiled misdaadverhalen die zich afspelen in New Orleans en geïnspireerd is op het oeuvre van James Lee Burke, terwijl Eekhaut tegelijk totaal uniek is.

Hoofdpersonage is Abraham Wolff: een privédetective die vroeger voor de politie werkte en de opdracht krijgt om een zekere Sandrine White te schaduwen. Zij is een jongedame van goede komaf, maar wordt er door haar echtgenoot van verdacht om er maar liefst zeven minnaars op na te houden. Mevrouw White heeft bovendien een traumatisch verleden. Toen ze twaalf was, poogde haar stiefmoeder haar om het leven te brengen. Sandrine kon haar belager echter ontvluchten en schuilde zes maanden lang in een jachthuis in het bos, waar zeven studenten zich over haar ontfermden. Nu, twintig jaar later, worden die mannen – haar minnaars? - een voor een op gruwelijke wijze vermoord.

Mocht u in deze beknopte samenvatting enkele elementen herkennen van een sprookje waarop Walt Disney destijds zijn eerste lange animatiefilm baseerde, dan is dat geen toeval. In het New Orleans van Eekhaut vertoeven immers creaturen die men doorgaans in onze werkelijkheid niet tegenkomt en toch is 'Spiegel' in de eerste plaats een stevig misdaadverhaal met op het einde enkele originele twists.

Wie een thriller zoekt die net dat beetje extra gekruid is, mag Eekhauts nieuwste absoluut niet missen.