Een niet alledaagse roman, zowel qua onderwerp als qua schrijfstijl
"Mijn zeven vaders" is het debuut van de Zweedse schrijver Andrev Walden. Het verhaal berust op waargebeurde feiten uit zijn eigen leven.
Het 11-jarig hoofdpersonage draagt de naam van de auteur. Het kostte me enige moeite in het verhaal te geraken omwille van de aparte schrijfstijl en het woordgebruik.
In spontane, vlotte zinnen met soms grappige associaties tracht de schrijver de denkwijze van een 11-jarige neer te pennen. Zijn woordkeuze leunt daarbij aan : de kleine Andrev verwijst bv. met zelfverzonnen bijnamen naar andere kinderen en volwassenen.
Walden slaagt grotendeels in zijn opzet. Soms zijn er echter passages waarin ik eerder de denkwijze van een volwassene herken.
Het thema van het boek is de afwezigheid en tegelijk "overaanwezigheid" van een vaderfiguur. Kleine Andrev heeft een hippiemoeder die van man naar man gaat. Het gezin wordt herhaaldelijk uit elkaar gehaald en verhuist veel. Andrev probeert met deze instabiele, zeer veranderlijke realiteit om te gaan.
Het boek liet me stilstaan bij het feit dat een warme, stabiele thuissituatie niet voor alle kinderen vanzelfsprekend is. Een debuut dat voor mij zowel qua onderwerp als qua schrijfstijl een ander licht werpt op moderne literatuur.