Een grimmig verhaal

Mauk gaat over een oude man die op zijn ziekbed zijn leven overschouwt, en het bij momenten herleeft. Zijn herinneringen komen in flarden als puzzelstukjes, hoofdstuk per hoofdstuk, die stap na stap inkijk geven in een gebroken leven. Naar het einde toe is er een zekere catharsis waar je opgelucht bij ademhaalt. Want de hele trein van de roman, slik je en hou je je adem in ... Jan Van Toortelboom schrijft in korte zinnen. Indringend en dreigend.

Mauk is een beklijvende roman. Na het lezen vraag je je af hoe het echte verhaal zich heeft afgespeeld, omdat de auteur vooral beelden en metaforen gebruikt om de gruwel van mishandeling en moord tijdens Mauks jeugd op een suggestieve manier weer te geven. De beelden plukt hij uit Western verhalen van Karl May, Toortelbooms lievelingslectuur tijdens zijn eigen jeugd (in een warm nest).

In een interview met de auteur hoorde ik hoe een vlucht in een denkbeeldige werkelijkheid met alter ego ook werkelijk kan gebeuren bij psychisch kwetsbare mensen die de pijn van hun trauma op deze manier overleven. De interviewer verwoordde het gevat als 'Het mentale skelet waarin het slachtoffer overleeft'

Lees deze roman! De schrijfstijl is uniek, de indringendheid adembenemend, de beelden spannend.