Onheilspellend toekomstbeeld (dat zomaar eens zou kunnen uitkomen ook!)

Stel dat we tijd vooruitspoelen, ik schat ongeveer 50 jaar. Hoe ziet de wereld er dan uit? Volgens dit boek in elk geval niet rooskleurig.

We bevinden ons op een klein eiland, dat dan wel een paradijs heet, maar waar er verder weinig te beleven valt. De laatste boskat is al decennia geleden gestorven, en er zijn nog amper mensen in leven. Op dit eiland woont Lipa, die ervan droomt om te ontsnappen. Als er plots een reiziger arriveert kampt ze zich aan hem vast: hij moet en zal haar redder zijn. Maar, is dat ook zo?

Ellen de Bruin bouwde dit boek op een bijzondere manier op. Eigenlijk vertelt ze drie verhalen, die aanvankelijk weinig met elkaar te maken hebben, maar uiteindelijk elkaars verklaring vormen. Want geleidelijk aan begin je te zien hoe de vertellingen samenhangen, en wat er nu precies is gebeurd op het paradijselijke eiland.

U moet dit boek dus zeker lezen omwille van de verhaalconstructie. Maar daarnaast ook om een andere reden: het doet u namelijk nadenken over waar we vandaag de dag mee bezig zijn. En hoe makkelijk verworvenheden waarvoor we ons nu op de borst kloppen, verloren kunnen gaan. Behoorlijk onheilspellend dus.

Een fascinerend boek over milieu, toerisme, vrouwenrechten, internet en nog zoveel meer. Ik denk er nog vaak aan terug.