Fijnproevers opgelet: tussen de woorden schuilt een verhaal

Meeslepende boeken hoeven niet dik te zijn. Ze hoeven niet te bruisen van de lange, kronkelende zinnen. Evenmin is het nodig om een stoet aan personages op te voeren. Nee, beklijven kan ook in het kort en in het klein.

Zoals deze novelle. We volgen Justus. Als hij zes jaar is verdwijnt zijn moeder plots. Niemand die erover praat, en zelf vindt hij er ook geen woorden voor. Terwijl de jaren voorbij gaan, zien we hem nochtans zoeken, maar spreken over een diep gemis gaat hem niet zo goed af.

Het zijn de blikken, de gebaren en de onverwachte schouderklopjes die uiteindelijk helend zijn. En dat ontdek je als je zorgvuldig tussen de zinnen van dit boek laveert.

Vergeet voor even dat alles gezegd moet worden, of moet worden uitgepraat. En proef uit de vele stiltes hoe mensen ondanks alles weer naar elkaar toe kunnen groeien.