Er zijn van die boeken die je mist als je ze uit hebt, dit is er zo eentje!

De zomer is net begonnen als Willie bij haar moeder aanbelt. Ze is 28 en zwanger van de promotor van haar doctoraat. En dat was niet de bedoeling.

Op hetzelfde moment drijft er in het meer van Templeton een monster boven, een morsdode bevestiging van wat het dorp al eeuwen dacht: het meer werd bewaakt door een vriendelijk wezen.

Nu dat wezen er niet meer is, lijken er ook andere monsters boven water te komen voor Willie. En daarmee bedoel ik dan vooral de zorgvuldig bewaarde familiegeheimen die ze opspit in het museum van het dorp, bij wijze van bezigheidstherapie.

Wij kijken en zoeken met haar mee en zien zo, hoofdstuk per hoofdstuk, hoe ze haar familiestamboom verder ontrafelt. We ontmoeten waanzinnige dochters, onbetrouwbare echtgenoten en straffe madammen. Elke generatie opnieuw viel er wel iets te verbergen en Willie legt de puzzel geduldig in elkaar.

Maar tegelijkertijd moet ze natuurlijk ook in het heden brokken lijmen en nadenken hoe ze verder wil.

Ik vond dit een geweldig boek! Ik hou wel van de setting van kleine Amerikaanse dorpjes en het spitten in archieven vind ik ook heerlijk. Laat u verder niet afleiden door de spoken en monsters die af en toe de revue passeren: dat zijn vooral prachtig en ontroerende metaforen voor wat er tussen de mensen gebeurt.

Dit was nu echt zo'n boek dat ik niet kon wegleggen en dat ik ontzettend mis nu het uit is. Ik ga dus snel op zoek naar de ander boeken van Groff: wat een schrijfster!