De gestolen triskel, een grafisch sterke graphic novel
De gestolen triskel
door Miguelanxo Prado
Miguelanxo Prado heeft niet veel Nederlandstalige stripalbums op z'n naam staan: een achttal sedert 1990.
“Ardalen” (2013) zijn vorig vertaalde graphic novel was voor mij één van de beste boeken van dat jaar, grafisch bijzonder mooi en met een sterk scenario.
In “De gestolen triskel” (2019) kiest Prado voor een ‘alledaagse' fantasy-setting...
Een triskel is een voorwerp met drie spiralen erop waaraan in het nieuwe boek van Spaans toptekenaar Miguelanxo Prado magische eigenschappen worden toegedicht.
De doctoraatstudent geschiedenis, Arthur Rego, krijgt tot zijn grote ongenoegen van professor Figueira Chao enkel sorteerwerk te doen, maar stuit tijdens het catalogi-seren op de notities van de in vergetelheid geraakte professor Ancares Diaz. Al gauw blijkt dat diens onderzoekingen over wezens die in vroegere tijden met de mensen samenleefden - zogenaamde duivels en puren - niet louter het product van een te actieve verbeelding waren, zoals zijn collega's dachten. Een uit een diepe slaap ontwaakte duivel wil alle puren en alle mensen vermoorden (omdat de mensen te zorgeloos met de aarde omspringen). Om dat plan te kunnen uitvoeren heeft hij een verdwenen triskel nodig. De zoektocht naar dat voorwerp leidt naar een rijke, maar amateuristische duivelaanbidder.
De zoektocht vind ik wat stereotiep maar de personages worden door de tekenstijl zeer geloofwaardig neergezet. Als je Prado’s gezichten van de personages beter bekijkt zie je dat Prado – onder de hoofdlijnen van de gelaatstrekken – een subtiel lijnenspel op de huid tekent. Daarbij komt zijn bijzonder mooi kleurgebruik, die dit beeldverhaal grafisch sterk maken.
Dat geldt in mindere mate voor het verhaal. Zoals zo vaak bij fantasy draait het uit op een strijd tussen goed en kwaad. Daardoor is het einde van het avontuur min of meer voorspelbaar. Prado vermengt zijn ecologische bezorgdheid met een volksverhaal dat hem inspireert over de band tussen mens en natuur. Al haalt “De gestolen Triskel” niet het niveau van “Ardalen”, toch blijft het geheel erg genietbaar.
