Overleven als vrouw tijdens de Rozenoorlogen
Cecily Neville stamt af van het Beaufortgeslacht en is daardoor familie van de zwakke koning Henry VI. Ze trouwt met Richard, hertog van York, wiens vader stierf als verrader omdat hij een claim kon leggen op de troon. Wanneer Richard door Henry naar Frankrijk wordt gestuurd tijdens de Honderdjarige Oorlog begint de onvrede tussen de nobelen over Henry en zijn adviseurs toe te nemen. Cecily zal de komende decennia moeten vechten om haar gezin, positie en leven, want de Rozenoorlogen zijn op komst.
Cecily Neville is wat bij mij betreft het perfecte vrouwelijk perspectief om de Rozenoorlogen te vertellen. Ze heeft het letterlijk van het begin tot het einde meegemaakt en altijd een belangrijke positie gehad. Dat zorgt ervoor dat ze niet alleen het hoofdpersonage is in dit boek, maar ook in 'Red Rose, White Rose' van Joanna Hickson en 'The Queen's rival' van Anne O'Brien. Zou dit boek dan vernieuwend genoeg kunnen zijn?
Het boek opent met de verbranding van Jeanne d'Arc. Het is altijd interessant om te zien welk startpunt een auteur neemt. Dit moment is zeker een goede keuze, ook al zijn de oorlogen veraf. Het is ironisch genoeg op dit gloriemoment van de Engelsen op de Fransen, dat de ondergang voor Engeland eigenlijk echt begint.
2/3de van het boek speelt zich af nog voor de eerste veldslag. De focus ligt op de moeilijke relatie tussen Richard en de koning wanneer hij eerst naar Frankrijk en dan naar Ierland wordt gestuurd. Terwijl ondertussen allerlei andere adviseurs hem tegenwerken. Je krijgt een goede blik op de regeerperiode van Henry VI. Ik vond dit een goede keuze, want wanneer in het laatste deel de strijd losbarst had ik meer het gevoel hierover al vaker gelezen te hebben. Ik heb dus zeker nog nieuwe dingen opgepikt!
Je krijgt in een inkijk in de relatie tussen Cecily en Richard. Cecily is wel een heel sterke persoonlijkheid hier en wordt neergezet als het echte politieke brein in de relatie die de plannetjes smeedt. Daardoor wordt Richard automatisch in een meer passieve rol geduwd. Ik kan er zeker mee leven dat Cecily een grote rol heeft gespeeld, maar op het einde stoorde het me wat dat ze zo op haar man neerkeek.
Verder lees je over al haar zwangerschappen, haar relatie met belangrijke andere vrouwen en familieleden, zoals bisschop Beaufort, haar moeder, Jacquetta of Luxembourg en de koningin Margaret of Anjou natuurlijk. Pluspunten om een menselijke Margaret neer te zetten trouwens. Zeker vanuit het perspectief van de vijand is dit niet eenvoudig. Maar wanneer krijgen we nu eens een boek met Margaret - op een positieve manier - in de hoofdrol?
Ik heb dus zeker genoten van dit verhaal, zeker als je weet dat dit Gartwaite's debuutroman is. Verbluffend is dat. Tegelijk vond ik de schrijfstijl iets te feitelijk ofzo. Ik heb graag meerdere perspectieven en dat miste ik hier. Ik kon me wel inleven in Cecily, maar door het verhaal moest zij altijd sterk zijn en blijven. De echte emoties bleven uit.
Misschien dus vooral iets voor de liefhebbers van het genre, of voor wie op een relatief toegankelijke manier wil kennis maken met de periode. Ik kijk al uit naar Garthwaite's volgende boek. Een vervolg misschien?