Hoe een wraakzuchtig godsbeeld een leven kan verwoesten

Samenvatting uit Vrij Nederland thrillergids; Jeroen Vullings:
'Alkmaar, eind negentiende eeuw. Op een nacht is Engel Smit getuige van een kwestie van leven en dood waarin hij verzuimt in te grijpen. In de jaren die volgen slaat het noodlot toe, keer op keer. Tot Engel niet meer kan, en besluit op te staan tegen de hoogste macht die hij kent.
Bloedwonder is een adembenemende historische roman over de zoektocht van de mens naar bevrijdende antwoorden.'

Persoonlijke commentaar:

Dit boek neemt je mee naar het einde van de negentiende eeuw, waar een verstikkend, wraakzuchtig godsbeeld een mens zwaar kan belasten. Een thema dat ook vandaag, vooral bij oudere generaties, nog steeds herkenbaar is. Hoe kan een goede en barmhartige God dierbaren tot zich roepen? In dit verhaal gaat het om een pasgeboren kind, een jongetje van zeven en een vrouw van dertig.

Barry Smit beschrijft op meesterlijke wijze hoe de hoofdpersoon worstelt met schuldgevoelens na een mogelijk verzuim bij een moord. Hij ziet het verlies van zijn dierbaren als een persoonlijke straf, tot het hem te veel wordt. Met veel gevoel voor detail schildert Smit hoe Engel, de timmerman, zijn woede jegens de kerk – en in het bijzonder de priester van zijn parochie – inslikt en zich voortdurend probeert te beheersen. Ondertussen blijft het verdriet om zijn gestorven kinderen grotendeels onuitgesproken binnen zijn huwelijk.

De manier waarop opgekropt verdriet kan uitmonden in waanzin voelt, vanuit onze huidige tijd met meer aandacht voor rouwverwerking, des te aannemelijker.

Smit verweeft het historische bloedwonder van Alkmaar op een indrukwekkende manier in zijn verhaal. De gedegen research is duidelijk merkbaar in de vele levendige details over het dagelijks leven van toen. Ook weet hij op knappe wijze de reacties van dieren, mensen, het weer, de zee, de regen en alledaagse handelingen af te stemmen op de gemoedstoestand van de timmerman.

Het verhaal speelt zich grotendeels in de Polders af. De ruige zee en het weerbarstige weer is op verschillende manieren voelbaar in de vertelling.

Toch is er één minpunt: de auteur schuwt levendige dialogen, en dat is een gemiste kans.