Een strijd om te overleven in de Engelse Rozenoorlogen

Thomas en Catherine moeten na een dramatisch voorval hun veilige thuishaven van het klooster verlaten. Ze kennen elkaar niet en hebben geen benul dat ze buiten midden in de gruwelijke Rozenoorlogen zijn beland. De hertogen van York en Warwick verzetten zich samen tegen de koning en diens Franse koningin. Na een nederlaag verzamelen de legers van Warwick zich in Calais. Catherine en Thomas belanden er zelf door het toeval en sluiten zich aan onder John Fakenham. Dit nieuwe bondgenootschap zal hen tot aan de slagvelden van Northampton en Towton leiden...

Winter Pilgrims is het eerste deel in een bloederige serie over de Rozenoorlogen. Deze boeken focussen niet op een koning of hun hof, maar op het gewone Engelse volk. Clemens volgt daarmee de tactiek van Ken Follett en zoekt tegelijk ook de bloederige veldslagen op, net zoals Cornwell en Iggulden.

Het boek is geschreven in tegenwoordige tijd, iets waar velen zich aan lijken te storen, maar dat viel bij mij goed mee. Ik had soms iets meer moeite met de gaten in het verhaal.

Het boek begint redelijk plots en met meteen een grote gebeurtenis voor Catherine en Thomas. En dat is goed om de toon te zetten, maar het plot van een monnik die een strijder wordt en een non die verpleegster speelt is niet nieuw. Ook de allesomvattende slechterik die hen het hele boek achtervolgt is wat cliché.

Dit boek is zo geschreven dat het duidelijk een serie moest worden. Er worden een aantal plotlijnen gestart die in dit boek niet heel erg worden uitgediept. Het einde is abrupt en laat de deur open.

De gewone man volgen tijdens deze afschuwelijke periode is wel een straf concept. Bovendien is dit een echte avonturenroman en dan is het realisme van het plot soms wat ondergeschikt. Ik vind het wel fijn om gewoon te kunnen lezen over wat ze meemaken en hoe de verschillende veldslagen worden beschreven. Ik vind ook wel dag Clemens de gave heeft om je snel te doen wennen aan personages (om ze dan te vermoorden, ach ja).

Ik denk dus wel dat ik ga verder lezen. Clemens is geen niveau Cornwell, maar het is vermakelijk en boeiend. Een periode waarover ik nooit uitgelezen raak.