Rauw, realistisch portret van opgroeien in armoede
Rauw, realistisch portret van opgroeien in armoede, met een moeder die steeds meer in de greep geraakt van een alcoholverslaving. Dit is geen ver van mijn bed show. De schrijver schildert de setting met zulke details dat de personages echte mensen worden en je als lezer gedropt wordt in hun wereld.
Schrijnend hoe Shuggie, als jongste van het gezin, al zo vroeg de zorg voor zijn aan alcohol verslaafde moeder op zich neemt en haar onstilbare verlangen (naar liefde, een ander leven, iets dat haar pijn verdooft) ziet als een tekortschieten van zijn kant.
Elke dag bij het thuiskomen de angst: in welke staat zal hij zijn moeder nu weer aantreffen? Hoezeer ze hem ook aan zijn lot overlaat, de loyaliteit van Shuggie kent geen grenzen. Hoe hij haar kansen blijft geven en blijft hopen, ondanks alles, dat ze ooit beter zal worden. En dat terwijl hij zelf zijn plek probeert te vinden in het leven, in een nieuwe buurt die niet bepaald openstaat voor mensen die 'anders' zijn dan zij.
Een hartverscheurend boek is het, zoals de flaptekst al aangeeft. En tegelijk een lofzang op de moed en veerkracht van mensen, om zelfs in de meest uitzichtloze situaties te blijven rechtkrabbelen en naar best vermogen iets van hun leven te maken.
Synopsis
In het Glasgow van de jaren tachtig probeert de jongste zoon van een gebroken en straatarm gezin voor zijn alcoholische moeder te zorgen.