Beklijvende roman

"Susan Abulhawa is een Amerikaanse schrijfster van Palestijnse afkomst. Ze is activiste voor mensenrechten." Dit is wat een zoekopdracht op Wikipedia me oplevert als eerste twee zinnen bij het intikken van de naam van de schrijfster.

Het is duidelijk dat Abulhawa de geschiedenis van haar volk heeft doorspit. In "Ochtend in Jenin" vertelt ze een fictief verhaal met op de achtergrond de geschiedenis van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Helaas interfereert die pijnlijke, gewelddadige geschiedenis met het persoonlijke verhaal in het boek. Ik maak daarbij de bedenking dat dit waarschijnlijk voor elke Palestijnse familie geldt : er is vermoedelijk geen enkele familie waar geen leden betrokken zijn of waren bij het conflict. Ik vrees dat in iedere familie mensen het leven lieten, gewond zijn geraakt....

Susan Abulhawa zet met dit boek geen hoogstaande literatuur met een grote L neer. Het gaat meer om het verhaal dan om de schrijfstijl. Het verhaal is goed geschreven, maar de echte kracht zit in de uitwerking van de familie- en vriendschapsbanden en het verhaal op zich.

Ik kon het boek maar niet wegleggen en wenste dat het nooit uit zou zijn. Het liet me ademloos, ontroerd en geschokt achter. Zo'n boek was het voor mij.