Het gewicht van de woorden, een lichtgewicht
Het gewicht van de woorden is, tien jaar na verschijning van de roman Lea, de nieuwe ‘filosofische’ roman van Pascal Mercier (Peter Bieri, 1944, Zwitsers filosoof).
De Engelsman Simon Leyland is uitgever in Triëst als hij op een dag te horen krijgt dat hij niet lang meer heeft te leven. De tijd die de zestiger nog rest, wil hij besteden aan het overdenken van wie hij was en wat het leven hem heeft gebracht. Hij doet de uitgeverij van de hand en gaat terug naar Londen, de stad die hem heeft gevormd, waar hij woonde voor hij met zijn Italiaanse vrouw Livia – tien jaar gelden overleden – en hun twee kinderen naar Triëst verhuisde, waar zij de uitgeverij van haar vader overnam.
In Londen kan hij meteen het huis betrekken van zijn net overleden oom, die ook nog eens grote invloed op zijn leven heeft gehad. Dan is al gebleken dat in het ziekenhuis in Triëst röntgenfoto’s van hem zijn verwisseld met die van een andere patiënt. Hij gaat dus helemaal niet dood! Met dat besef is hij naar Londen gereisd, waar hij er dus achter wil komen wie hij is, ook in de ogen van anderen, en wat hij met de rest van zijn leven wil doen, precies waar het in Nachttrein ook over ging en wat bij Mercier een centraal thema is.
Mercier voert een aantal bijfiguren op. Verder is er ook nog het ‘gefilosofeer’ over het ‘gewicht’ van woorden en besluit hij zich zelf ook eens aan het schrijven van een roman te wagen. Hij laat zijn hoofdfiguur zijn brieven aan Livia herlezen en daarop reflecteren. Brieven die hij begon te schrijven na haar dood. In die brieven, die hij aan haar blijft schrijven, herhaalt Leyland wat hij heeft meegemaakt. Daarmee geeft hij mij de indruk de lezer te onderschatten, omdat hij nog eens samenvat wat die al heeft gelezen. Mercier laat onvoldoende ruimte aan de lezer om zelf iets aan het verhaal bij te dragen. Er blijft niets te raden over in deze roman.
Ik hou van literatuur als deze mij aanspoort tot nadenken of filosoferen over het verhaal dat wordt verteld, dat plezier wordt mij door dit herkauwen ontnomen.
Samengevat : "Het gewicht van de woorden" is voor mij de minst goede roman van Pascal Mercier (pseudoniem van Peter Bieri °1944), het kan niet tippen aan het weergaloze "Nachttrein naar Lissabon" of aan drie andere vertaalde romans nl. "Perlmann's zwijgen", "De pianostemmer" en "Lea". Deze beveel ik dan ook warm aan !
Synopsis
Als bij een uitgever van in de zestig een dodelijke hersentumor wordt vastgesteld, verkoopt hij zijn uitgeverij in Italie͏̈ en keert terug naar Londen om zich te verzoenen met zijn naderende dood, maar dan blijkt dat de diagnose op een vergissing berust.