Een ontroerende en tegelijk ook ontwapenende reis naar memory lane

Het is al lang geleden maar ik weet het nog goed, al die uren die ik met klasgenoten doorbracht gebogen boven een antieke tekst. Hoe ik daarbij al eens zuchtte en naar buiten blikte, of op mijn horloge. Het waren parels en wij waren zwijnen, echt waar.

Zeker nu, jaren later, als alles een patina van nostalgie heeft gekregen, durf ik wel eens weemoedig terugdenken aan de positieve kant van de zaak. Hoe fijn was het om samen een tekst te lezen, uit te spitten en ten gronde te bespreken?

Voor wie ook heimwee heeft naar dat soort settings heb ik een gouden tip: lees dit boek! En schuif aan bij het werkcollege waarin Daniël Mendelsohn de Odyssee bespreekt. Als pittige medeleerling ontmoet je dan ook Jay Mendelsohn, Daniels vader, tachtig plus en behoorlijk bij de pinken, zo blijkt.

De lectuur van Homerus vormt het vertrekpunt voor een reis die vader en zoon samen maken, en die hen nader tot elkaar brengt. Wonderlijk hoe de parallellen tussen heden en verleden op onverwachte momenten opduiken. En hoe verschillend relaties tussen vaders en zonen kunnen zijn.

Ik vond dit een ontroerend boek, dat me tegelijk ook blij maakte. En eentje die me weer liet zien hoe geweldig mooi de Odyssee is. Een mooie (her)ontdekking dus!