David Copperfield in de Appalachen

Deze roman won in 2022 de Pullitzer Prize en in 2023 de Women's Prize for Fiction, dus een originele aanbeveling is dit zeker niet, maar ik heb de roman onlangs pas gelezen - beluisterd, eigenlijk - en ik wilde toch even meegeven hoe goed ik hem vond! Kingsolver die al eerder sociaalgeëngageerde romans schreef als The Poisonwood Bible en Flight Behaviour, stelt in deze roman de opioide verslaving en de problemen met pleegopvang in de Appalachen (waar ze woont) aan de kaak. Dat klinkt erg deprimerend, maar de specifieke vorm en stem van het verhaal brengen ook veel tedere en grappige scènes - en hoop. Kingsolver leent plot en personagesvan het verhaal van Dickens' David Copperfield. Het titelpersonage vertelt zelf over zijn moeilijke jeugd (verslaafde moeder, pleeggezinnen, pech en problemen) in een meeslepende vertelling, gekleurd door een sappig dialect, ironische observaties, en bijtende humor. Door deze authentieke stem, kan Kingsolver het verhaal van binnenuit vertellen, waardoor het nooit belerend of neerbuigend wordt. Omdat Demon zelf zijn verhaal vertelt, kan je er bovendien gerust in zijn dat het uiteindelijk allemaal wel goed komt - met hem tenminste.