Scandinavische topkwaliteit

Sylvi en Miele checken in bij een hotel met hun zoontje Elias van vijftien maanden. In eerste instantie lijkt alles koek en ei: het echtpaar ziet er gelukkig uit en de kleine Elias wordt meteen door het voltallige personeel op handen gedragen. Maar dan gebeurt er iets afschuwelijks: Elias valt van het balkon van hun hotelkamer op de zesde verdieping en is op slag dood.

Konrad Sejer krijgt de zaak toegewezen. Het huwelijk van -Sylvi en Miele blijkt niet zo gelukkig als werd gedacht en de geheimen die de twee proberen te verbergen, drijven hen steeds verder uit elkaar, tot ze lijnrecht tegenover elkaar staan. Hun verdriet en wanhoop maken de zaak er niet makkelijker op, en hoewel beiden verdacht worden, moet de politie hen laten gaan vanwege gebrek aan bewijs. De dood van het -jongetje wordt afgedaan als een ongeluk, maar Konrad Sejer kan de zaak niet van zich afzetten. Hij vermoedt dat er veel meer aan de hand is dan bij het onderzoek boven tafel is gekomen.

Karin Fossum is volgens mij één van de beste (vrouwelijke) Scandinavische auteurs. Na een paar minder goede losstaande verhalen (zoals bvb De Fluisteraar) is ze nu weer helemaal terug met een echt steengoed verhaal met de aimabele commissaris Konrad Sejer in de bijrol. Tot op het einde weet je niet wie van de twee ouders schuldig is. Ze beschuldigen elkaar en maken elkaar letterlijk kapot. Ook Sejer slaagt er niet in dit mysterie snel op te lossen. Dit is geen spannende who-done-it maar een diepgaande psychologische thriller. Je voelt de angst, wanhoop en haat. Een echte Sejer zoals die hoort te zijn.