Buitenissige leespret voor gevorderden

Verhalen vertellen we al eeuwen op een gelijkaardige wijze. Boeken en romans hebben ondertussen een vaste vorm. En als ik daar nu eens aan ga morrelen? Dacht Saunders.

Het resultaat is verbluffend en vraagt meteen heel wat van de lezer. Wat je krijgt voorgeschoteld lijkt op het eerste zicht een berg citaten. Een stapel verknipte verhalen en getuigenissen die elkaar dan weer bevestigen en dan weer ontkrachten. Het is als een radio: je vangt af en toe flarden op en soms kraakt het zo dat er enkel geruis overblijft. Ja, je moet als lezer flink aan de slag en de gaten opvullen.

Waar gààt het ins hemelsnaam over, hoor ik u zuchten. Dit is een boek over dode zielen. Geesten die nog rondhangen op het kerkhof. Een plek die ze beschouwen als een soort van krankenhuis waar ze even kunnen bijkomen. Omdan weer terug naar huis te gaan en de losse eindjes aan hun leven vast te knopen. De jonge Willie Lincoln komt ook bij hen terecht. Zijn vader, the preseident himself, kan hem niet loslaten en zo blijft ook dit zieltje nog een tijdje ronddolen. En gek genoeg doet hij daarbij nog een pak levenskennis op.

Mee vertellen doe ik niet! Maar neem het van me aan: dit boek staat vol onvergetelijke quotes en prachtige beelden. Ik las het enkele weken geleden en nog steeds zindert het na. Moet ik weer eens grinniken om iets. Of terugdenken aan een leven...

En zoiets, dat gebeurt me alleen met hele goede boeken. Hop, op jouw leeslijst dus!