Menu sluiten
Blijf weg van de film
“Why didn't I learn to treat everything like it was the last time. My greatest regret was how much I believed in the future.”
Het moet gezegd: de verfilming van 'Extremely loud & incredibly close' is verschrikkelijk slecht. En dat terwijl het boek juist - volgens mijn bescheiden mening - verschrikkelijk goed is. 'Extremely loud & incredibly close' is de tweede roman van Jonathan Safran Foer. Zijn eerste boek, 'Everything is illuminated' kreeg al goede recensies wereldwijd, maar met zijn tweede brak hij echt helemaal door bij het brede publiek. Het verhaal gaat over Oskar, een jongen van 9 jaar oud, in het New York van na 9/11. In die aanslagen verloor hij zijn vader. Nu, een paar jaar na de aanslagen, vindt hij een sleutel in een vaas. Hij is ervan overtuigd dat dit een hint is van zijn vader (Oskar kreeg van zijn vader toen die nog leefde namelijk vaak raadsels die hij dan moest oplossen) en gaat op onderzoek in de stad. Hij komt er in contact met verschillende fascinerende mensen: een man die zijn appartement nooit verlaat, de 467ste rijkste persoon ter wereld, ... Naast het verhaal van Oskar zijn er ook nog de verhalen van zijn grootmoeder en -vader.
De verhalen en de personages zijn mooi, oprecht en vertederend en het boek laat je niet onberoerd achter. Ik las het voor het eerst in het zesde middelbaar en na al die jaren (oké, dat zijn er niet zo heel erg veel, maar toch) raad ik het nog steeds dikwijls aan anderen aan en staat het nog steeds in mijn top 10 favoriete boeken. Dat ik het nog steeds af en toe herlees, zou eigenlijk genoeg moeten zeggen. Kortom: lees het. Allez, ik verplicht je tot niets, natuurlijk, maar je zal er geen spijt van hebben.
“I like to see people reunited, I like to see people run to each other, I like the kissing and the crying, I like the impatience, the stories that the mouth can't tell fast enough, the ears that aren't big enough, the eyes that can't take in all of the change, I like the hugging, the bringing together, the end of missing someone.”
Het moet gezegd: de verfilming van 'Extremely loud & incredibly close' is verschrikkelijk slecht. En dat terwijl het boek juist - volgens mijn bescheiden mening - verschrikkelijk goed is. 'Extremely loud & incredibly close' is de tweede roman van Jonathan Safran Foer. Zijn eerste boek, 'Everything is illuminated' kreeg al goede recensies wereldwijd, maar met zijn tweede brak hij echt helemaal door bij het brede publiek. Het verhaal gaat over Oskar, een jongen van 9 jaar oud, in het New York van na 9/11. In die aanslagen verloor hij zijn vader. Nu, een paar jaar na de aanslagen, vindt hij een sleutel in een vaas. Hij is ervan overtuigd dat dit een hint is van zijn vader (Oskar kreeg van zijn vader toen die nog leefde namelijk vaak raadsels die hij dan moest oplossen) en gaat op onderzoek in de stad. Hij komt er in contact met verschillende fascinerende mensen: een man die zijn appartement nooit verlaat, de 467ste rijkste persoon ter wereld, ... Naast het verhaal van Oskar zijn er ook nog de verhalen van zijn grootmoeder en -vader.
De verhalen en de personages zijn mooi, oprecht en vertederend en het boek laat je niet onberoerd achter. Ik las het voor het eerst in het zesde middelbaar en na al die jaren (oké, dat zijn er niet zo heel erg veel, maar toch) raad ik het nog steeds dikwijls aan anderen aan en staat het nog steeds in mijn top 10 favoriete boeken. Dat ik het nog steeds af en toe herlees, zou eigenlijk genoeg moeten zeggen. Kortom: lees het. Allez, ik verplicht je tot niets, natuurlijk, maar je zal er geen spijt van hebben.
“I like to see people reunited, I like to see people run to each other, I like the kissing and the crying, I like the impatience, the stories that the mouth can't tell fast enough, the ears that aren't big enough, the eyes that can't take in all of the change, I like the hugging, the bringing together, the end of missing someone.”
Synopsis
Wanneer een 9-jarige jongen in New York op zoek gaat naar informatie over zijn vader, die bij de aanslag op 11 september 2001 is omgekomen, vindt hij iets anders dan hij verwachtte.
