Juweeltje over de dingen die écht tellen

Thomas is begin 60 en verhuist. Hij kijkt terug op zijn leven. Mensen, voorbijgangers, ontmoetingen, vrouwen. Hij denkt na over denken. Dat hij als kind te horen kreeg ‘Denk toch eens na bij wat je doet’ en toen hij wat ouder werd ‘Jij moet echt wat minder denken over alles’. Hij heeft moeite met aangeraakt worden, letterlijk en figuurlijk. Nochtans is hij door allerlei mensen diep en blijvend aangeraakt: zijn ouders, zijn tien jaar oudere adoptiezus Becky, Lin die hij voor het eerst ontmoet tijdens een zomerkamp wanneer zij 13 is en hij 18. Er zijn dingen gebeurd in Thomas’ verleden, beginnend met iets kleins – iemand niet aankijken, iets niet of wel zeggen – en met ingrijpende gevolgen. Dingen waar hij schuldgevoelens over heeft, die hij jarenlang niet kan bevatten. Alsof hij ook moeite heeft om door gebeurtenissen te worden aangeraakt, ze tot zich te laten doordringen.

Ziehier een wat kwakkelige weergave van de inhoud van ‘Als de winter voorbij is’. Met de bedoeling ook niet te veel prijs te geven van het verhaal, dat in korte hoofdstukjes en met telkens verspringend tijdsperspectief wordt ontvouwd. Als een origami kraanvogel die je aandachtig plooi voor plooi openvouwt om te begrijpen hoe hij in elkaar zit. Thomas Verbogt schrijft meestal korte zinnen, met een spaarzaamheid die intrigeert en inspint. Terloops schuift hij er grote thema’s in zonder dat het ook maar ergens pompeus of langdradig wordt. Of het nu om de werkelijkheid of om de waarheid gaat bijvoorbeeld. En kleine thema’s waarvan je beseft dat ze eigenlijk groot zijn. Over het verschil tussen harde ernst en zachte ernst, en of je iemand moet vertellen dat je hem of haar mooi vindt.

‘Als de winter voorbij is’ kan je op een rustige middag uitlezen. Het is één van die zeldzame boeken die je in kort bestek en voorzichtig maar toch kordaat van je sokken blazen.