Het perfecte plaatje is niet zo perfect
Ian McEwan is een ervaren schrijver. Dat maakt hij ook in dit werk duidelijk. Hij slaagt erin een meeslepend verhaal te brengen dat draait rond één actie, of eigenlijk non-actie, namelijk de huwelijksnacht van Florence en Edward.
Tijdens de huwelijksnacht, die heel gedetailleerd wordt beschreven, zowel qua handelingen als qua dialogen, worden de twee pasgetrouwde jongelingen geacht met elkaar seks te hebben. Aan de hand van flashbacks die het verloop van die nacht onderbreken leer je de personages kennen. Je komt te weten wat hun achtergrond is, welke studie ze hebben gedaan, welke interesses ze hebben, hoe ze elkaar leren kennen, hoe ze denken over elkaar...
Het einde komt naar mijn mening onverwacht. McEwan doet je als lezer nadenken over "Wat als...?". Het deed mij ook nadenken over keuzes die ik al dan niet maakte in mijn leven tot dusver. Dit is literatuur van de bovenste plank.
Synopsis
Tijdens hun huwelijksnacht in een hotel in Dorset vraagt zowel de man, 23 jaar, als de vrouw, 22 jaar, gehinderd door de benauwde seksuele moraal van de vroege jaren zestig, zich af of het wel zal lukken.
