Het zullen jouw buren maar wezen
Of “Ons soort mensen” de moeite waard was, vroeg de klant voor mij in de boekhandel. Ik had het net uit –voor de tweede keer– zonder een seconde verveling. Absoluut, adviseerde ik, en koop gelijk een tweede exemplaar om iemand anders blij te maken.
Het boek speelt zich af in het dorpje Unterlauten, niet ver van Berlijn. De littekens van de naoorlogse Duitse geschiedenis zijn er nog steeds gevoelig. Ze spelen regelmatig op in de relaties tussen de inwoners. Nieuwkomers uit de grootstad botsen met die diep ingesleten patronen. Als er in de buurt een windmolenpark gebouwd wordt, ontploft de boel. Sluimerende conflicten van lang en minder lang geleden barsten in alle hevigheid los. Niemand kan afzijdig blijven.
“Ons soort mensen” is een uniek en veelstemmig boek. Met veel humor en panache ontvouwt het zich doorheen de verhalen van een tiental inwoners – elk krijgt zijn eigen stem. Knap hoe de perspectieven afwisselen tussen de verschillende hoofdstukken. Langzaam ontstaat er een totaalbeeld – van vroeger en nu – waarin het begrip voor alle personages groeit. Het einde slaat met verstomming.
Juli Zeh is een schrijfster die veel te vertellen heeft. Doorheen alle stukjes weeft ze actuele kwesties. Wat heeft een dorp dat een stad niet heeft; en welke prijs wil je daarvoor betalen? Al speelt de vraag evenzeer in de omgekeerde richting. Kan je ontsnappen aan de geschiedenis of aan het noodlot? Grote thema's die subtiel ingeschoven worden. Want Juli Zeh doseert goed: nergens wordt het drammerig. Je leest het boek als een kwaliteitsvolle soap. Het is genieten van alle verhalen en beschrijvingen, en ondertussen kijk je weer met heel andere ogen naar je buren.
Het boek speelt zich af in het dorpje Unterlauten, niet ver van Berlijn. De littekens van de naoorlogse Duitse geschiedenis zijn er nog steeds gevoelig. Ze spelen regelmatig op in de relaties tussen de inwoners. Nieuwkomers uit de grootstad botsen met die diep ingesleten patronen. Als er in de buurt een windmolenpark gebouwd wordt, ontploft de boel. Sluimerende conflicten van lang en minder lang geleden barsten in alle hevigheid los. Niemand kan afzijdig blijven.
“Ons soort mensen” is een uniek en veelstemmig boek. Met veel humor en panache ontvouwt het zich doorheen de verhalen van een tiental inwoners – elk krijgt zijn eigen stem. Knap hoe de perspectieven afwisselen tussen de verschillende hoofdstukken. Langzaam ontstaat er een totaalbeeld – van vroeger en nu – waarin het begrip voor alle personages groeit. Het einde slaat met verstomming.
Juli Zeh is een schrijfster die veel te vertellen heeft. Doorheen alle stukjes weeft ze actuele kwesties. Wat heeft een dorp dat een stad niet heeft; en welke prijs wil je daarvoor betalen? Al speelt de vraag evenzeer in de omgekeerde richting. Kan je ontsnappen aan de geschiedenis of aan het noodlot? Grote thema's die subtiel ingeschoven worden. Want Juli Zeh doseert goed: nergens wordt het drammerig. Je leest het boek als een kwaliteitsvolle soap. Het is genieten van alle verhalen en beschrijvingen, en ondertussen kijk je weer met heel andere ogen naar je buren.
Synopsis
Als een investeringsmaatschappij een windmolenpark aan de rand van een dorp in Brandenburg wil aanleggen, lopen de spanningen hoog op.