Hamlet vanuit het standpunt van een foetus

De eerste zin van deze moderne Hamlet is meteen raak: “Hier ben ik dan, ondersteboven in een vrouw”. Een intelligente foetus, een jongetje is het hele boek aan het woord. Hij is er vanuit de baarmoeder getuige van hoe zijn moeder en haar minnaar de bijna perfecte moord plannen op zijn vader.

Niet zozeer de liefdesverhouding van zijn moeder of de moord zelf zijn het onderwerp van dit boek, wel de humoristische bespiegelingen, de filosofische gedachten van een jongetje in wording. Met zijn oor gedrukt tegen de wand, interpreteert hij wat hij hoort en geeft er zijn eigen kijk op.

Zijn relatie met zijn moeder verloopt met horten en stoten. In het begin van de zwangerschap denkt hij nog dat haar liefde voor hem vanzelfsprekend is. Later blijkt van niet: ze (en ook hij dus) drinkt te veel goedkope wijn en met haar moordplannen zet ze ook zijn leven op de helling. Hij besluit dat we op deze wereld allemaal alleen zijn. Er is wel een sprankeltje hoop tijdens zijn geboorte wanneer hij ‘op een sneeuwzachte gastvrije buik wordt gelegd’ en zich als een ‘schipbreukeling op een gelukkig strand’ voelt. Meteen hoopt hij dat hun gevangeniscel niet te klein zal zijn.

Ian Mc Ewan heeft een ijzersterke reputatie met bestsellers als ‘On Chesil Beach’ en ‘Atonement’, in deze vlotte Shakespeare-bewerking verweeft hij humor met maatschappijkritiek. Schrijver Stefaan Hertmans verklaarde onlangs zijn liefde voor deze bewerking, daar sluit ik me graag bij aan.