Welk verhaal word je als je er niet meer bent?

"Rouw is als een schaduw. Hij voegt zich naar de stand van de zon, staat ’s ochtends anders dan ’s avonds. Hij leunt donker en geduldig tegen de muur, strekt zich in volle lengte uit over asfalt of trekt achter je rug zijn reliëf over te lang niet gemaaid gras, sierlijk dreigend als een slang. In die eerste weken wist ik soms niet of ik mijn eigen schaduw zag of die van iemand die vol goede bedoelingen dicht bij me was komen staan."

Een van mijn favoriete zinnen uit het boek (naast het bovenstaande fragment) lees je al op een van de eerste pagina's: "Wat ik al die jaren bedoeld had als ik zei dat ik goed alleen kon zijn, was dat ik goed alleen kon zijn zolang er een comfortabele eindigheid aan zat." Aan het woord is Amber, de vriendin van Mattias. Ze vertelt als eerste over het leven na zijn dood. Na Amber vertellen nog 7 anderen over hoe het leven na Mattias is. Sommigen kenden hem heel goed, anderen niet.

Het verhaal leest als een trein en lijkt op het eerste gezicht slechts een mooi verhaal; niet literair hoogdravend, niet echt verrassend of bijzonder. Gaandeweg krijgt het verhaal echter meer vorm en de personages meer diepgang. De puzzelstukjes van de verschillende verhalen vallen samen en je krijgt steeds meer een beeld van wie Mattias nu juist was, wat voor leven hij leidde en welke plannen hij nog allemaal had. Het resultaat is een ontwapenend, ontroerend, maar ook hoopvol verhaal.

Nog een leuk extraatje om mee af te sluiten: deze website met soundtracks voor elk personage. Muziek speelt een belangrijke rol in het boek, dus stelde de auteur een playlist samen met nummers die de hoofdstukken versterken. Een echte aanrader voor wie muziek luisteren en lezen kan combineren. En anders beluister je de playlist maar gewoon achteraf.