De menselijkheid van de politiek

Onlangs konden we de vijftigste sterfdag van Ernest Claes vieren. Jammer genoeg las ik in de media vooral over zijn onduidelijke oorlogsverleden, terwijl ze van zijn literatuur vooral de streekromans en dierenverhalen uitlichtten. Toch heeft hij veel geschreven dat beide combineert én vandaag nog interessant is.

Wie bijvoorbeeld een kijkje neemt in de Leuvense kast in de bib, vindt er een dubbel boek van Ernest Claes en G. Van Hasselt: Charelke Dop/Gerechtelijke dwaling. Eigenlijk gaat het om dezelfde auteur, want onder de naam G. Van Hasselt schreef Claes na de Tweede Wereldoorlog enkele novellen en kortere stukjes.

In Gerechtelijke dwaling volgen we Geert de journalist, die het te vaak over de repressie heeft en daarom de opdracht krijgt eens een humoristische schets te schrijven. Om inspiratie te krijgen neust hij in zijn boekenkast en ziet daar … Charelke Dop van Ernest Claes! Hij gaat op zoek naar Charelke, maar héél humoristisch blijkt dat verslag niet te zijn. Zo komen we alsnog de politieke overtuigingen te weten van Geert en van enkele anderen die hij onderweg ontmoet. Maar net als de weg die hij aflegt, blijken die overtuigingen nogal te slingeren, en het is aan de lezer om te ontdekken of er links of rechts wel een juist pad ligt.

Ook interessant: het laatste boek op de foto bevat een extra verhaal, Daar is een mens verdronken, dat in hetzelfde jaar als Hugo Claus' romandebuut De Metsiers verscheen en er veel gelijkenissen mee vertoont!