Doodgewone levens bestaan niet

Een oude man voelt zijn einde naderen en besluit het verhaal van zijn leven op te schrijven. Met een bespiegeling hier en een kleine uitwijding daar lijkt hem dat vlotjes te lukken. Kinderjaren als zoon van een meubelmaker en een wat verstikkende moeder worden gevolgd door een mislukte studie, een lange carrière als spoorwegbeambte en een huwelijk met de dochter van één van zijn superieuren. Niks bijzonders op het eerste gezicht. Tot er zowat halverwege het boek een kantelpunt komt. Bij het herlezen beseft de man dat hij zijn leven ook heel anders had kunnen beschrijven. Hij herinnert zich dingen die hij - uit schaamte? - buiten beschouwing liet. Gebeurtenissen en daden die vanuit een andere invalshoek tot heel andere conclusies kunnen leiden over zijn persoon. Hij ontdekt dat er in hem zowel een streber en een egoïst als een romantische ziel en een verzetsheld hebben gescholen en dat ze in zijn laatste levensfase ook nog eens een potje met elkaar gaan touwtrekken binnenin.

'Een doodgewoon leven' is een intieme roman over een mens die niet eenvoudig te duiden is en zich als een bundeling van verhalen aan de lezer presenteert. En hoe we bij uitbreiding uiteindelijk allemaal zo zijn.