Leuvense muzikanten geven leestips (1)

Annelies: “Ik ben geen echte lezer, maar tijdens de lockdown heb ik toch enkele boeken aangeslagen.

De kracht van het nu - Eckhart Tolle Een lockdown topper. Hoe bewuster te leven? Nu de meesten van ons thuis zitten/werken/zijn en weinig of geen vluchtwegen hebben voor gedachten en emoties is dit hét boek dat je bijna verplicht te ontdekken hoe in het 'nu' te zijn. Het is voor mij een soort van bijbel die ik opnieuw en opnieuw doorlees omdat er telkens dimensies bijkomen in het lezen en beleven ervan.

Vrouw of Vos - David Garnett Een boek waarin een absurd liefdesverhaal wordt verteld (een vrouw die in een vos verandert) dat ondanks de absurditeit toch erg herkenbaar wordt. Mijn vader werd onlangs een vrouw, mijn moeder probeert zich te verzoenen met die nieuwe situatie, probeert te houden van die nieuwe persoon. Vele paralellen, waardoor dit boek me erg raakt.

Things the grandchildren should know - Mark Oliver Everett Een boek van de frontman van Eels die overleeft met muziek, een bizar en ongelooflijk leven achter de rug heeft met massa's pech, maar het zo heerlijk geestig beschrijft dat je er instant goed gezind van wordt

Sam: “Ik ben een grote Murakami fan. Het is mijn moeder die me heeft geïntroduceerd in zijn werk. Mijn moeder, die ik door Corona - en omwille van het feit dat ze niet om de hoek woont - niet vaak zie, heeft me zijn twee laatste boeken tijdens de lockdown opgestuurd per post:

Een kat achterlaten, herinneringen aan mijn vader. Een autobiografisch verhaal dat toevallig handelt over de band die de schrijver heeft/had met zijn vader. Blijkbaar was Murakami sr. nog veel langer dan een lockdown periode (meer dan 20 jaar) onzichtbaar voor de schrijvende zoon.

With the Beatles. Een dun boekje waarin de auteur het heeft over twee van zijn grote passies: muziek en meisjes. Op z'n Murakami's. Of zoals het op de achterflap staat: 'Er zijn mensen die stellen dat de periode waarin popsongs het diepst binnenkomen, de gelukkigste tijd van een mensenleven is. Misschien is dat zo. Misschien ook niet.'

Ik ben er niet - Lize Spit. Ik kan me inbeelden hoe groot de druk voor Lize Spit moet zijn om na Het Smelt alweer een voltreffer neer te pennen. Ik heb geen recensies opgezocht en gelezen voordat ik eraan begon en daar ben ik blij om. Het is een lekker dik boek dat leest als een sneltrein, met Brussel als decor en een verhaal dat er vlot in gaat. De perfecte afleiding voor het kl*te virus!

Tussen twee werelden van George Kamanayo. Het autobiografische verhaal van George Kamanayo, die me nota bene zelf ooit had aangeraden een boek te schrijven over de geschiedenis van mijn vader. Hoewel het non-fictie is kan George zo onderhoudend vertellen dat je je in een film waant.

Zwarte huid, witte maskers van Frantz Fanon. Dit boek kwam ik al researchend voor mijn volgende boek (in co-auteurschap met de directeur van het Africamuseum) tegen. Het is een filosofisch essay over kolonialisme en racisme. Het interessante aan dit boek is dat de auteur het bijna volledig dicteerde aan zijn echtgenote (omdat hij zelf niet overweg kon met een typemachine), die het zonder veel redactie neerschreef. Daardoor krijg je een soms rare (gedachten)sprongen in de tekst en zijn woorden en zinnen vaak ook heel emotioneel geladen. Dat is eens wat anders dan de meeste gortdroge filosofische teksten. ;-)

Destination Culture Tourism, Museums, and Heritage van Barbara Kirshenblatt-Gimblett. Dat boek heb ik net besteld. Het hoort ook bij de research die ik doe natuurlijk. Bij mij zijn het niet zozeer de boeken die me artistiek inspireren, maar het leven van alledag zelf. Vooral het samengaan van angst en hoop onder de meeste van ons inspireert me om songs te schrijven. Die rare combinatie van gevoelens, die ons nu al bijna een jaar in de ban heeft, zorgde er wonderlijk genoeg ook voor dat oppervlakkigheid vaker wordt ingeruild voor oprechtheid.

WBM muziektipsIk had van Max Temmerman in de loop der jaren alle dichtbundels verzameld en heb ze allemaal bij tijd en wijle (opnieuw) vastgepakt: Vaderland, Bijna Een Amerika, Huishoudkunde… Ik greep ze letterlijk vast met mijn handen uiteraard, maar evengoed zorgden ze voor morele houvast in momenten van intens geluk of verdriet. Het was nogal evident dat ik dus met veel genoegen uitkeek naar deze debuutroman uitgegeven door Borgerhoff en Lamberigts!

In de roman schetst Temmerman de lotgevallen van een jonge man die zich meer en meer gaat bekommeren om de hersenspinsels van zijn labiele zus die helemaal ontspoort na de dood van hun beider ouders. De rijke, doch subtiele stijl en woordenschat die ik al ken uit zijn gedichten, komt in de roman misschien nog meer tot uiting. Elke zin leest als een fijn gepolijst edelsteentje dat schittert in een subtiel, minimalistisch juweeltje. Een debuut dat doet verlangen naar meer!

Oorlog en Terpentijn, Stefan Hertmans. Nog zo’n boek dat al een tijdje klaar lag, is de veelgeprezen roman uit 2013 van Stefan Hertmans. De roman reconstrueert het leven van de grootvader van de schrijver, Urbain Martien, vóór, tijdens en na de Eerste Wereldoorlog. Zoals dat wel vaker het geval is bij mij, kostte het me zo’n honderdtal bladzijden om te wennen aan de stijl en schriftuur van de auteur; maar éénmaal die kaap gehaald, wist Stefan Hertmans me helemaal mee te nemen in het onwaarschijnlijke en ontluisterende universum van hoofdpersonage Urbain Martien. Een boek dat ons, ook (of vooral?) in deze Corona-tijden, dwingt tot nederigheid en bescheidenheid tegenover de horror en de uitputting die onze voorouders hebben moeten trotseren… En Hertmans is een meester-verteller zonder meer!

Een jongetje dat alles goed zou maken, Ischa Meijer Als kind reeds was ik - wellicht tegen beter in- een fervente cultuurvreter. Ik bleef als tiener ‘s nachts wakker om op de Franse televisie de uitzendingen te bekijken van Le Cercle de Minuit met Michel Field en later met Laure Adler. Op de Nederlandse omroepzenders had je heerlijke programma’s met flamboyante presentatoren als Hanneke Groenteman, Jan Lenferinck of Paul Haenen…En met Ischa Meijer! Jaren later leerde ik ook de schrijver Ischa Meijer kennen via dit verzamelboek van zijn gedichten en kronieken die als columns verschenen in Het Parool. Op het moment van zijn overlijden in 1995 was Meijer dus geen onbekende voor me, hoewel hij in Vlaanderen nooit écht is doorgebroken als schrijver. Onterecht!

Echte bekendheid zou Ischa Meijer overigens pas krijgen wanneer Connie Palmen in 1998 de roman I.M. uitbrengt waarin ze vertelt over hun vurige relatie en het immense verdriet omtrent zijn overlijden. Het boek werd recentelijk overigens ook nog bewerkt naar een prachtige tv-reeks met Ramsey Nasr en Wende Sneijders in de hoofdrollen.

Maar bovenal verdient Ischa Meijer het om zèlf nog gelezen te worden! In een sublieme, ascetische, donker- humoristische vertelstijl, maakt Meijer ons lotgenoot van de alledaagse overpeinzingen van De Dikke Man. Die alledaagsheid is echter verre van banaal. Via de anekdote neemt de gedachtegang van deze dikke man ons mee naar thema’s die een grote maatschappelijke relevantie hebben. Vaak strandt zijn gemijmer in een poëtische, bijna haiku-achtige, conclusie, die met chirurgische precisie de ziel van de gedachte weet te raken. Niet zelden is het ook een afrekening met het Holocaust-verleden van de ouders van de Dikke Man, waarvan hijzelf ook (nog steeds) een slachtoffer is en wat de hele verhouding tussen beul en slachtoffer in een genuanceerd licht stelt… De humor en de zelfrelativering in Meijer’s pen tillen de vertelling permanent naar een zeer hoog literair niveau. Een boekje waarnaar je, ook door de uitgave en de indeling, makkelijk nog eens teruggrijpt om “vast te pakken”. Een boek ook waar mompelen, monkelen en fonkelen de hele tijd met de flair van een kinderlijk haasje- over hand in hand gaan! Heerlijk!

De beste verhalen van Guy de Maupassant De Franse schrijver Guy de Maupassant (1850-1893) schreef in een tijdspanne van tien jaar honderden 'contes'. Ik ben altijd al een enorme liefhebber geweest van kortverhalen en novelles! De komst van mijn kinderen en de drukte die het gezinsleven hebben mijn liefde voor het genre nog meer doen toenemen. Anders dan bij een roman, kan je beginnen lezen met een aan de zekerheid aangrenzende waarschijnlijkheid het hele verhaal binnen een bepaalde, relatief korte tijdspanne uit te lezen. Dat is goud waard in deze tijden van multitasking en telewerken…

Desalniettemin is het genre nooit echt doorgebroken in onze Lage Landen en wordt er zelfs tot op de dag van vandaag wat op neergekeken, hoewel het internationaal en geschiedkundig op veel bijval kan rekenen. Veel grote Russische, Franse en Amerikaanse schrijvers waagden zich er graag aan en leverden vaak echte pareltjes af.

Maupassant -die ik hier in Nederlandse vertaling las- heb ik altijd als een Meester in het genre beschouwd. Een aantal van deze verhalen herlas ik in deze bundel; een aantal waren nieuwe ontdekkingen. Boule de suif bijvoorbeeld had ik al ooit gelezen, maar dat was geen bezwaar!

De zondagen van Monsieur Patissot is een heerlijke ontdekking gebleken in de lethargische tijd van een Corona-lockdown. En evengoed Familieomstandigheden waarin de schijndood van een moeder een heel huishouden op stelten zet!

Overigens is het Frans van Guy de Maupassant niet erg moeilijk en tijdens de afgelopen maanden las ik ook nog twee romans van hem (in de oorspronkelijke taal: Bel-ami & Fort comme la Mort); en dat gaat erg vlot.

En passant wil ik tot slot nog wat reclame maken voor een andere Franse schrijver en grootmeester in het kortverhaal: Maurice Leblanc. Leblanc staat volop in de kijker nu er op Netflix een tv-bewerking van zijn detective-reeks “Lupin” te zien is. Geheel toevallig ben ik een aantal weken gelden zijn Contes beginnen lezen. Daar zitten ook heel mooie stukken tussen!

Ik ga zeker ook nog de overige 3 delen van deze Maupassant- collectie (uitgegeven door Pantheon) aanschaffen en heerlijk genieten!

Benieuwd naar meer? Hier vind je een overzichtlijst van alle boekentips die we binnenkregen van Belgische muzikanten. Zoek je naar Belgische muziektips? Bekijk dan zeker de lijst met muziekttips die schrijvers ons gaven.

De Week van de Belgische Muziek is een initiatief van Vi.be en een samenwerking tussen Leuven Leest, de bib Leuven, 30CC, Antwerpen Leest, Gent Leest en Brugge Leest.