Menu sluiten
Vaders en zonen, putten graven en een vrouw
Lees eens een Nobelprijswinnaar, met name die van 2006.
‘De vrouw met het rode haar’ is de nieuwste van Orhan Pamuk en neemt je weer moeiteloos mee op de golven van een groot vertellerstalent. Het verhaal begint in 1986 wanneer de dan 16-jarige Cem aan een vakantiebaantje begint als hulpje van de professionele puttengraver Mahmut. Op een hete droge vlakte een eindje buiten Istanboel zijn de jongen en de man enkele weken verbonden in de zoektocht naar water, het harde werk, het bijna mythische afdalen in de aarde, alsmaar dieper. De relatie tussen beiden wordt hecht en toch ook dubbel – Cem vindt bij Mahmut een vaderfiguur als compensatie voor zijn eigen pijnlijke afwezige vader, maar rebelleert anderzijds ook. Ze vertellen elkaar verhalen en gaan ‘s avonds naar het nabijgelegen voorstadje op zoek naar enig vertier. Cem raakt er obsessief in de ban van ‘de vrouw met het rode haar’ en doet er alles aan om met haar in contact te raken. Dat lukt, maar de samenwerking tussen puttengraver en hulpje komt op dramatische wijze ten einde.
Dit verhaal vormt niet meer dan het eerste deel van het boek. De lezer is er verder getuige van hoe Cem opgroeit, trouwt, ondernemer wordt. Hoe de episode als leerjongen van een puttengraver en de ontmoeting met de vrouw met het rode haar op hem blijft wegen, ook al praat hij er met niemand over. Verder leest het boek doordat het verschillende decennia omspant ook als een kroniek van verstedelijking, de stad die het platteland opslokt, het verlies van natuur en lege ruimte.
Als een spiegel van wat er gebeurt met Cem zitten doorheen het hele boek verhalen geweven over vaders en zonen: zonen die vaders doden – zoals in het westerse Oedipus-verhaal – en vaders die zonen doden – als in het oosterse verhaal over Rostam en Sohrab. Het leven gaat steeds meer op de verhalen lijken, alsof er voorbestemming inzit. De vrouw met het rode haar keert terug in het leven van Cem, het verleden haalt hem in en uiteindelijk is de cirkel rond.
Wat een mooi en meedogend vertelde, vernuftig geconstrueerde roman oplevert.
‘De vrouw met het rode haar’ is de nieuwste van Orhan Pamuk en neemt je weer moeiteloos mee op de golven van een groot vertellerstalent. Het verhaal begint in 1986 wanneer de dan 16-jarige Cem aan een vakantiebaantje begint als hulpje van de professionele puttengraver Mahmut. Op een hete droge vlakte een eindje buiten Istanboel zijn de jongen en de man enkele weken verbonden in de zoektocht naar water, het harde werk, het bijna mythische afdalen in de aarde, alsmaar dieper. De relatie tussen beiden wordt hecht en toch ook dubbel – Cem vindt bij Mahmut een vaderfiguur als compensatie voor zijn eigen pijnlijke afwezige vader, maar rebelleert anderzijds ook. Ze vertellen elkaar verhalen en gaan ‘s avonds naar het nabijgelegen voorstadje op zoek naar enig vertier. Cem raakt er obsessief in de ban van ‘de vrouw met het rode haar’ en doet er alles aan om met haar in contact te raken. Dat lukt, maar de samenwerking tussen puttengraver en hulpje komt op dramatische wijze ten einde.
Dit verhaal vormt niet meer dan het eerste deel van het boek. De lezer is er verder getuige van hoe Cem opgroeit, trouwt, ondernemer wordt. Hoe de episode als leerjongen van een puttengraver en de ontmoeting met de vrouw met het rode haar op hem blijft wegen, ook al praat hij er met niemand over. Verder leest het boek doordat het verschillende decennia omspant ook als een kroniek van verstedelijking, de stad die het platteland opslokt, het verlies van natuur en lege ruimte.
Als een spiegel van wat er gebeurt met Cem zitten doorheen het hele boek verhalen geweven over vaders en zonen: zonen die vaders doden – zoals in het westerse Oedipus-verhaal – en vaders die zonen doden – als in het oosterse verhaal over Rostam en Sohrab. Het leven gaat steeds meer op de verhalen lijken, alsof er voorbestemming inzit. De vrouw met het rode haar keert terug in het leven van Cem, het verleden haalt hem in en uiteindelijk is de cirkel rond.
Wat een mooi en meedogend vertelde, vernuftig geconstrueerde roman oplevert.
Synopsis
Een man die vreest als jongen zijn werkgever, die een vaderfiguur voor hem was, te hebben gedood en destijds ook in de liefde is ingewijd door een oudere, roodharige vrouw, ziet zich jaren later met de gevolgen geconfronteerd.
