Genoeg van het hectische bestaan in de grote stad trekt de schrijver de bergen in op zoek naar vrijheid, rust en ruimte.

Paolo Cognetti brak in 2017 door met De acht bergen, dat in een mum van tijd een internationale bestseller werd en bekroond werd met verschillende prijzen zoals de Premio Strega en de Prix Médicis étranger. Voorafgaand aan het succesvolle De acht bergen schreef hij een iets dunner werk –De buitenjongen, dus- dat zich situeert in het Aostadal in de Italiaanse Alpen. Het is precies hetzelfde dal waarin zich ook het verhaal van De acht bergen afspeelt.

De hoofdpersoon van De buitenjongen is een eenzame man van in de dertig. Zijn leven in Milaan is vastgelopen en hij mist de bergen van zijn jeugd, waar hij al tien jaar niet meer is geweest. Daarom besluit hij een almhut te huren op tweeduizend meter hoogte en een paar maanden lang te leven op een manier waar hij vroeger stiekem van droomde: moederziel alleen, omringd door wat dieren en zijn favoriete boeken. Het leven in de bergen is eenvoudig, hij hakt hout, legt een tuin aan, maakt vuur. Langzamerhand herontdekt hij wat hij in de loop der jaren was verloren.

De roman is gestructureerd aan de hand van de opeenvolging van de drie seizoenen die hij in de bergen verblijft. Maar eveneens spelen boeken een belangrijke rol. Veel verwijzingen naar Henry David Thoreau, Jon Krakauer, Elisée Reclus, Sylvain Tesson, Primo Levi,…

De hang naar vrijheid, de schoonheid van de natuur maar ook van eenzaamheid en vriendschap worden door Cognetti met zoveel verve beschreven dat je je als lezer echt in de bergen waant.
In De buitenjongen staat het individu meer centraal en is filosofischer van aard, minder verhalend dan De acht bergen.