Menu sluiten
Van Poëzie tot Nick Cave. Inspiratiebronnen van Write Now! winnaar Giuseppe Minervini
Dit jaar won de Giuseppe Minervini de Leuvense editie van de schrijfwedstrijd Write Now!
Met zijn poëzie veroverde hij niet alleen de harten van de jury, maar ook die van het publiek.
Giuseppe Minervini (1994) studeerde Filosofie en Westerse literatuur aan de KULeuven. Hij publiceerde verhalen in o.a. DW B, Gierik & NVT, De Titaan, op Hard//Hoofd en Passionate Platform. Hij werkt aan een romantrilogie over waanzin: Ketchup, Krank en Vals en Helder. Op zesjarige leeftijd gooide hij zijn fopspeen in een vuilnisbak in Disneyland Parijs en hij vindt The Matrix een kutfilm.
Giuseppe won met zijn gedichten de voorronde van Write Now! Leuven.
Op 25 juni gaat hij de strijd aan met 14 andere jonge dichters en schrijvers. Ook benieuwd of hij de hoofdvogel zal afschieten? Treedt hij in de voetsporen van Maartje Wortel, Nina Weijers of Lize Spit? We duimen alvast vanuit Leuven. De hoofdprijs is best aardig: een Mac Book, een schrijfopleiding bij Creatief Schrijven, een columnreeks voor de Nederlandse krant Trouw, optredens op diverse festivals en de publicatie van de winnende tekst in De Morgen.
Vanuit Leuven Leest waren we benieuwd welke boeken of andere inspiratiebronnen bepalend waren voor zijn schrijfsels.
Hier krijg je een mooi leeslijstje.
-Verzameld werk van Lucebert, omdat Lucebert voor de poëzie betekende wat de atoomsplitsing voor de nucleaire fysica betekende.
-Het geheim van het vermoorde geneuzel van Ilja Leonard Pfeijffer: een bundel krachtige essays met loeiharde argumenten voor het afschaffen van het woord 'elitair' en het binnenbrengen van neurotisch plezier tijdens het lezen van poëzie.
-Rayuela: een hinkelspel van Julio Cortazar, een vormelijk experimentele roman waar elke alinea een gedicht zonder verzen blijkt van de vele potentiële dichters die Cortazar is. Wie Rayuela leest en zucht omwille van het filosofisch gehalte, moet maar denken aan de quote van Henri Michaux: 'Wie niet kan spelen is een mens op de rails.' Bovendien werd het zeer goed vertaald door Barber van der Pol.
-Ik weet niet of hier een boek van bestaat - waarschijnlijk wel, ik moet het dringend aanschaffen - maar de lyrics van Nick Cave & The Bad Seeds. Van No More Shall We Part tot Skeleton Tree. Dat deze teksten beluisterd moeten worden, is een imperatief die niet opgaat. Voor mij zijn dit gewelddadige gedichten die door de meesterlijke Warren Ellis op muziek werden gezet.
-In een ander rijtje: Kritisch en klinisch: essays over literatuur en filosofie van Gilles Deleuze. Ik ken tot nu toe geen spannendere rock-'n-roll dan Deleuze's opvattingen over hoe literatuur en filosofie samengaan. Dit boek was voor mij een leerschool van hoe filosofie en literatuur samen kunnen werken zonder ongewenste intimiteiten te produceren. De eerste keer dat ik het las, voelde ik me een spin met de acht poten in rolschaatsten; nu is dat niet per se anders, maar ik amuseer me er wel meer en meer mee.
-Koor van Peter Verhelst; een goeie introductie tot diens oeuvre; om te begrijpen waarom hij terecht al jaren zoveel prijzen binnenloodst; te begrijpen waarom hij een zuil is in de Nederlandstalige poëzie. Verhelst ontspoort beheerst als geen ander. En belangrijk, voor mij: hij durft risico's nemen.
-En dan wil ik nog twee boeken van Willem Frederik Hermans noemen: Paranoia, een verhalenbundel, en De God Denkbaar Denkbaar de God, een surrealistisch relaas. Dit is proza. Maar proza met gif in de wortels. Ze staan in dit lijstje omdat ze me als schrijver van in het begin hebben gevormd en ik voor de rest van mijn carrière besmet ben. Bovendien sta ik nog steeds te duizelen van hoe briljant Preambule uit Paranoia is.
Veel leesplezier!
Met zijn poëzie veroverde hij niet alleen de harten van de jury, maar ook die van het publiek.
Giuseppe Minervini (1994) studeerde Filosofie en Westerse literatuur aan de KULeuven. Hij publiceerde verhalen in o.a. DW B, Gierik & NVT, De Titaan, op Hard//Hoofd en Passionate Platform. Hij werkt aan een romantrilogie over waanzin: Ketchup, Krank en Vals en Helder. Op zesjarige leeftijd gooide hij zijn fopspeen in een vuilnisbak in Disneyland Parijs en hij vindt The Matrix een kutfilm.
Giuseppe won met zijn gedichten de voorronde van Write Now! Leuven.
Op 25 juni gaat hij de strijd aan met 14 andere jonge dichters en schrijvers. Ook benieuwd of hij de hoofdvogel zal afschieten? Treedt hij in de voetsporen van Maartje Wortel, Nina Weijers of Lize Spit? We duimen alvast vanuit Leuven. De hoofdprijs is best aardig: een Mac Book, een schrijfopleiding bij Creatief Schrijven, een columnreeks voor de Nederlandse krant Trouw, optredens op diverse festivals en de publicatie van de winnende tekst in De Morgen.
Vanuit Leuven Leest waren we benieuwd welke boeken of andere inspiratiebronnen bepalend waren voor zijn schrijfsels.
Hier krijg je een mooi leeslijstje.
-Verzameld werk van Lucebert, omdat Lucebert voor de poëzie betekende wat de atoomsplitsing voor de nucleaire fysica betekende.
-Het geheim van het vermoorde geneuzel van Ilja Leonard Pfeijffer: een bundel krachtige essays met loeiharde argumenten voor het afschaffen van het woord 'elitair' en het binnenbrengen van neurotisch plezier tijdens het lezen van poëzie.
-Rayuela: een hinkelspel van Julio Cortazar, een vormelijk experimentele roman waar elke alinea een gedicht zonder verzen blijkt van de vele potentiële dichters die Cortazar is. Wie Rayuela leest en zucht omwille van het filosofisch gehalte, moet maar denken aan de quote van Henri Michaux: 'Wie niet kan spelen is een mens op de rails.' Bovendien werd het zeer goed vertaald door Barber van der Pol.
-Ik weet niet of hier een boek van bestaat - waarschijnlijk wel, ik moet het dringend aanschaffen - maar de lyrics van Nick Cave & The Bad Seeds. Van No More Shall We Part tot Skeleton Tree. Dat deze teksten beluisterd moeten worden, is een imperatief die niet opgaat. Voor mij zijn dit gewelddadige gedichten die door de meesterlijke Warren Ellis op muziek werden gezet.
-In een ander rijtje: Kritisch en klinisch: essays over literatuur en filosofie van Gilles Deleuze. Ik ken tot nu toe geen spannendere rock-'n-roll dan Deleuze's opvattingen over hoe literatuur en filosofie samengaan. Dit boek was voor mij een leerschool van hoe filosofie en literatuur samen kunnen werken zonder ongewenste intimiteiten te produceren. De eerste keer dat ik het las, voelde ik me een spin met de acht poten in rolschaatsten; nu is dat niet per se anders, maar ik amuseer me er wel meer en meer mee.
-Koor van Peter Verhelst; een goeie introductie tot diens oeuvre; om te begrijpen waarom hij terecht al jaren zoveel prijzen binnenloodst; te begrijpen waarom hij een zuil is in de Nederlandstalige poëzie. Verhelst ontspoort beheerst als geen ander. En belangrijk, voor mij: hij durft risico's nemen.
-En dan wil ik nog twee boeken van Willem Frederik Hermans noemen: Paranoia, een verhalenbundel, en De God Denkbaar Denkbaar de God, een surrealistisch relaas. Dit is proza. Maar proza met gif in de wortels. Ze staan in dit lijstje omdat ze me als schrijver van in het begin hebben gevormd en ik voor de rest van mijn carrière besmet ben. Bovendien sta ik nog steeds te duizelen van hoe briljant Preambule uit Paranoia is.
Veel leesplezier!
