Ze houdt van koffie én van koffiekopjes

De West-Vlaamse Valerie Tack, die een zwak heeft voor Stijn Streuvels, kwameisjesstreken en korte nachten -zo staat er te lezen op de achterflap-, heeft met ‘Rauw & alsof’ een opmerkelijke debuutroman geschreven.

Rauw is dit boek absoluut en dat merk je onmiddellijk als je begint te lezen: “Ik ben teruggekeerd. Want dat is wat moordenaars doen. Terugkeren naar de plaats delict.”

of deze :

"Een mes blikkert in het straatlicht en komt in zacht vlees terecht. Een man blijft stervend achter en de vrouw die hij Vogel noemt, gaat naar huis om de sporen van hun prille romance uit te wissen. Terwijl het bloed nog aan haar handen kleeft, komen de herinneringen naar boven. Aan een vader die te veel dronk en een moeder die lijdzaam toekeek. En aan de liefde. Of liever: aan de vele liefdes waarmee ze het verleden probeerde te bezweren.'

'Rauw & alsof' is geen spannende thriller of who-done-it maar een donker verhaal over de tol die we in het heden betalen voor wat ons in het verleden is overkomen. Waar het gebroken en teruggelijmde koffiekopje op de kaft naar verwijst...vertel ik niet...want dat zou een spolier zijn maar het is wel ontzettend knap gevonden.